Ցավոք, Հայաստանի հետ տնտեսական հարաբերություններն այդքան զարգացած չեն, որքան քաղաքականը։

Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումը ենթադրում է որոշ տարածքների վերադարձ Ադրբեջանի վերահսկողությանը՝ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի դիմաց:

Հաղթանակը պետք է կարողանանք գնահատել ու պահել: Եթե հաղթող պետությունը վարկաբեկում է հաղթանակը, չի կարող պայքարել և հաջողության հասնել։

Իշխող կուսակցության առաջնորդները խոսում են քաղաքական նոր մշակույթի, առաջընթացի մասին, բայց իրական կյանքում գործում են միջնադարյան նորմերով։

Սերժ Սարգսյանը պատրաստվում է 2017թ. նախագահական ընտրություններից հետո նստել վարչապետի աթոռին: Այդ իմաստով Հովիկ Աբրահամյանը խանգարում էր Սերժ Սարգսյանին։

Այն, որ իշխանության մեխանիկական վերարտադրություն չի լինելու, վստահ եմ, հասկացել են շատերը, այդ թվում` իշխող էլիտայում:

Պետք է մտածել մեր բոլորի հաջողության մասին և շանս տալ նոր կառավարությանը՝ կատարված աշխատանքի հիման վրա և նոր մոտեցումներով համախմբելու հասարակությանը:

Քննչական մարմինը և դատախազությունը բացահայտ կամայականություն են դրսևորում, չեն կարողանում նույնիսկ հստակ ձևակերպել մեղադրանքը։

Պուտինը նայում է Քլինթոնին ու ծիծաղում։ Հիլարին սիրում է կոպիտ խաղալ ՌԴ–ի հետ։ Նա սիրում է կոշտ խոսել, ապա հեռանալ։

Մենք չենք արգելափակել ոչ մի բանակցային գործընթաց. մենք բաց ենք երկխոսության համար երկկողմ և բազմակողմ ձևաչափով։

Վիեննայում և Սանկտ-Պետերբուրգում կայունություն պահպանելու պայմանավորվածություն էր ձեռք բերվել, սակայն Ադրբեջանը խախտում է դրանք։

Բացի Հայաստանի և Ադրբեջանի հավաքականներից, բոլորը ֆուտբոլ են խաղում: Անգամ Լիխտենշտեյնն է ֆուտբոլ խաղում: Եվ այս պարագայում մենք լռում ենք:

Անհասկանալի է, թե ինչ ենք ստանալու մենք փոխզիջման դիմաց։ Թե ի՞նչ է զիջելու Ադրբեջանը, այդպես էլ պարզ չէ։

Ապագա նախագահը պետք է երիտասարդ լինի, բայց հասուն։ Ժամանակակից Ռուսաստանն ավելի դժվար է կառավարելը, քան Գրոզնու, Նիկոլայ 2–րդի, Բրեժնևի, Խչուշչովի, Ստալինի օրոք։

Հաղթանակը լկտի ձևով հանձնեցին մրցակցին, իսկ ինչ վերաբերում է գոտեմարտի բողոքարկմանը, մենք խնդիրներ ունենք, թե ինչի համար պետք է բողոքարկենք։

Սա առաջին հերթին ճնշում է ոչ միայն իմ, այլև մեր հասարակության հանդեպ։ ՌԴ արգելանքը քաղաքական նպատակ է հետապնդում։

Պետք են արմատական ռեֆորմներ, մարդիկ պետք է քաղաքական մրցակցություն տեսնեն երկրում և փոփոխությունների հնարավորություն՝ լեգիտիմ ընտրական գործընթացի միջոցով։

Դիվանագետների տվյալների հրապարակման անընդունելի արարքը չի կարող վնասել Հայաստան–Միացյալ Նահանգներ ամուր բարեկամական գործընկերությանը։