Կարեն Հակոբջանյան. «Նույնիսկ նավթով ու գազով հարուստ Ռուսաստանի ղեկավարները, փաստորեն, չկարողացան պահել իրենց իշխանական ռեսուրսները, ուր մնաց, թե արտաքին ու ներքին քաղաքականությունը լիովին ձախողած ու տնտեսական խայտառակ արդյունքներ արձանագրած Սերժ Սարգսյանն ու Տիգրան Սարգսյանը կարողանան վերարտադրվել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իշխանության կողմից հասարակությանը պարտադրվող «Ո՞ր տեսակի տակ կուզենայիք կքած լինել՝ մականունավորի, թե՞ «ժելեոտածի»» երկընտրանքը կեղծ է, քանզի այս երկու տեսակի մեջ չէ, որ պետք է ընտրություն կատարի ՀՀ քաղաքացին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Արամ Սարգսյանը քաղաքականության մեջ մտավ Վազգեն Սարգսյանի սպանությունից հետո՝ հայտարարելով, թե եղբոր քաղաքական ժառանգության կրողն է, բայց, ինչպես ժամանակը ցույց տվեց, նա բազմիցս գաղափարապես դավաճանեց Վազգենին ու մսխեց նրա թողած ժառանգությունը»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Վրացական կողմի տարածած այս տեսանյութում հստակ երևում է՝ ինչպես են Սահակաշվիլիի ելույթի ժամանակ (նայել 40–րդ վայրկյանից) ՀՀ ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանն ու ՀՀ աշխատակազմի ղեկավար Վիգեն Սարգսյանը խուճապահար միմյանց նայում ու անհանգիստ կերպով ինչ–որ բան սկսում քննարկել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Չենք ուզում մտածել, որ «Ժողովրդավարական հայրենիք» կուսակցության ղեկավարը դարձել է Սերժ Սարգսյանի նորաթուխ «դհոլներից»։ Մակեյանն ավելի շուտ «ազնիվ քյարփինջ» է և այս պահին ընդամենն օգտագործվում է Բաղրամյան 26–ի «ժողգործիքասեր» հասարակայնության կողմից»։

Արման Սահակյան. «Ասում են, թե Սերժ Սարգսյանը Ծառուկյանի ասածներից հետո քթի տակ դժգոհ փնթփնթացել է։ Գուցե հենց ա՛յդ պահից է սկսվել իշխանության նեղ թիմ – ԲՀԿ փոխադարձ հակակրանքը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ո՞վ էր մեղավոր, և ո՞վ շահեց ոչ հռետորական հարցերը դեռ իրենց վերջնական պատասխանները չեն ստացել։ Մեկ բան, սակայն, ակնհայտ է՝ եթե չլիներ «Մարտի 1»–ը, ապա Սերժ Սարգսյանը չէր հայտնվի նախագահի աթոռին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե չեմ սխալվում՝ 2008–ի նախագահական ընտրություններից հետո միշիկական լրատվամիջոցները մոտ 50 անգամ «վերլուծություններ» են ներկայացրել այն մասին, որ Սերժ Սարգսյանը վերջնականապես կապիտուլյացիայի է ենթարկել Գագիկ Ծառուկյանին։ Բայց որքան շատ են գրում նրանք այդ մասին, այնքան ավելի հզորանում է ԲՀԿ–ն»։

Սարգիս Շիրխանյան. «Շատ քչերն են այսօր Հայաստանում դրական տրամադրված երթուղայինների վարորդների` հիմնականում դյուրագրգիռ «մառշռուտնու շոֆեռների» նկատմամբ։ Համաձայնե՛ք. հաճախ չէ, որ կհանդիպես մարդու, ով գովաբանում է այս կամ այն երթուղայինի վարորդին` ընդգծելով նրա բարեկրթությունը կամ քաղաքավարությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հայաստանի խմբիշխանների՝ օլիգարխների ղեկավարը Սերժ Սարգսյանն է (Տիգրան Սարգսյանի ու փեսա Միքայել Մինասյանի հետ միասին, իհարկե), և դեմագոգիայի դրսևորում է մեր երկրի խնդիրները խոշոր բիզնեսմենների վրա բարդելու երիտսերժականների նեոբոլշևիկյան քարոզը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նողկալի է հետևելը, թե ինչպես են իրենց ընդդիմադիր ներկայացնող որոշ թերթերն ու կայքերը, սրճարանային մտավորականի ու գռդոնչի լրագրողի կարգավիճակը Միշիկին կից «ազատ, բայց սերժատու» լրատվամիջոցում հաստիքային աշխատողի «պատասխանատու» դերի հետ փոխած սուբյեկտները դժգոհում առ այն, որ Տեր–Պետրոսյանը պատրաստ է ԲՀԿ–ի ու մյուսների հետ համատեղ հեռացնել Սերժ Սարգսյանին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Լևոն Տեր–Պետրոսյանի հանրահավաքային ելույթից հետո դեղատներում, ամենայն հավանականությամբ, «վալերյանկայի» և «վալիդոլի» դեֆիցիտ է առաջանալու»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իջևանյան ընտրություններից և կրած պարտությունից հետո Սերժ Սարգսյանն աշխատում է երկու ճակատով` «գաղափարական» և ոստիկանական»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նախագահական նստավայրում տեսնելով, որ ոչինչ չի ստացվում և իշխանական հողը ոտքի տակից գնում է ժամ առ ժամ, որոշել են ինքնահանգստացնող «մեդիտացիաներով» և տեղեկատվական դաշտին «մուտիլովկաներ» մատակարարելով զբաղվել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի գլխավորած թիմի քաղաքական հայեցակարգն ամբողջովին փլուզվել է։ Նրանք ուզում էին «անընդունելի և անհանդուրժելի» երևույթների դեմ պայքարի քողի տակ կյանքի կոչել «մեկ ազգ, մեկ օլիգարխ, մեկ տիրացու, մեկ փեսա» ծրագիրը, սակայն չի ստացվում»։

Դավիթ Մկրտչյան. «Իշխանության ձախողումների շարքից անցած շաբաթվա միակ անմեղ միջոցառումը եղավ Տարոն Մարգարյանի Երևանի քաղաքապետ դառնալու արարողությունը: Սակայն, այստեղ էլ Միշիկի ուշադրությունը չափազանց զգոն վիճակում էր»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այն, որ այդ ծերունի պեդոֆիլն արժանի է խիստ պատժի՝ քննարկման թեմա չէ, սակայն հասարակական վտանգավորության տեսակետից շատ ավելի դատապարտելի գործունեությամբ է զբաղված պեդոֆիլի նախկին ղեկավարը»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Գիտեք, եթե անգամ ընդունեք, որ Տիգրան Սարգսյանն իրոք սթափ էր, ապա տվյալ պարագայում ես շատ ավելի ուրախ կլինեի, եթե խմած լիներ։ Հակառակ պարագայում ստացվում է, որ երկիրը ղեկավարող այս հավաքականում «ֆուտբոլիստները» սեփական շահի համար միտումնավոր իրար ոտք են կոտրում։ Իսկ նման անփառունակ հավաքականներին սովորաբար պատմության գիրկն են ուղարկում, այլապես ա՛յս ֆուտբոլում կպարտվենք մենք բոլորս»։