Էռատոն տալուց, գոնե մի բան վերցնում ա, սա մենակ տալիս ա, տալիս ու տալիս ա:

Վերջապես ամոթե Առուշ Առուշանյանի կամ Գորիսի համար այլ սրտացավ անձանց արվածներն իշխանական ուժի կողմից իրենց վերագրելը։

Այն պարագայում երբ Ադրբեջան-Թուրքիա-Վրաստան կոալիցիան 44 օրյա պատերազմի ժամանակ ամբողջությամբ փակել էր օդային սահմանները Հայաստանին հումանիտար օգնություն բերող ինքնաթիռների համար

Դավաճանությունն էլ ի՞նչ գույնի է լինում:

Անուղեղ իշխանությունը իր ժողովրդից օդի հարկ է վերցնում իսկ թշնամուն օդը տրամադրում:

Նիկոլ Անհողը նոր ծառայություններ է մատուցում Բաքվին:

Սա աքսիոմա է:

Բաքվից Նախիջևան օդային միջանցքից հետո հերթը կհասնի ցամաքային միջանցքին:

Վազգեն Սարգսյանի անունը քաղաքական բիզնես-պրոյեկտի վերածած, այժմ էլ Վազգենի գենետիկ թշնամու փնթի ատամնաշարը հոտոտող ինչ-որ մի ժամկետանց քծնող կարող է դառնալ ԱԺ Պաշտպանության և անվտանգության հանձնաժողովի նախագահ։

Անհանգիստ եմ ուղղաթիռի երկար ժամանակ չթռչելու պատճառով ժանգոտած կամ փչացած լինելու համար։

Հարյուրավոր հազարները գնում են ընտրատեղամաս և քվեարկում այն անձի/անձանց օգտին, որոնց պատճառով մենք հայտնվել ենք հարբած ծաղրածուի դերում, որին այսօր կարող են անպատիժ վիրավորել ու սպառնալ։

«Փայլուն» քաղաքականության բոլոր ձեռքբերումներն իրանական ուղղությամբ այս պահին առ ոչինչ են դարձել։

Արդյոք Հայաստանի կառավարությունը գիտե՞ր պատերազմի հավանականության մասին ու ոչինչ չի արել․ կառավարության իրարամերժ հայտարարությունները ցույց են տալիս, որ այո։

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը պատրաստակամություն է հայտնել հանդիպել ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հետ:

Իսկ զուգահեռ իրականությունում գոռում են, թե բա թոշակը 2100 դրամով բարձրացվել է:

Ուշագրավ է, որ վերջին օրերին իրանական քննարկումների տիրույթում այս հարցը սկսել է բավական ակտիվորեն և հաճախ արծարծվել։

Տիկին Ժաննան այդ պահին մի լավ առաջարկ արեց, բայց հավանության չարժանացավ, շատ ծայրահեղ էր, բայց գուցե ճիշտն էլ դա էր։

Չգիտեմ՝ սա Հայի բախտ է՞, որ այս ճակատագրական շրջափուլում Հայաստանը ղեկավարում են փողոցային անգրագետ հեղափոխականներ, թե՞ ուղղակի մեզ պարտադրված իրականություն։