Կարենն ու Գիքորը պասերով են տապալելու արդարադատության վերականգնումը։

Համաշխարհային պատմության մեջ նման բացահայտ պետական և ազգային դավաճանության ցուցիչներ շատ չեն լինում:

Արցախում արժանապատվության հանրահավաք էր՝ իր մասշտաբով, լիդերությամբ, բովանդակությամբ՝ բավական ծանրակշիռ։

Երբ Ալիևը հասկանա, որ Ղարաբաղի հարցը չի լուծվել, և Արցախի ժողովուրդը բացառում է որևէ կարգավիճակ Ադրբեջանի կազմում, նրա հավակնությունները Արցախից և ՀՀ–ից կդառնան անիրատեսական։

Միակողմանի զիջումների չգնալու և Արցախն ադրբեջանական դաշտ չհրելու տեսանկյունից։

Հ1-ի վրա էլ գրի, մի վախեցի, վրեդ խոսակցություն չի գա, մեկա հազիվ 4-5 լայք ես հավաքում:

Արցախից ուժ ենք ստանում, Արցախը մեր հաղթանակի սիմվոլն է ու միշտ այդպիսին լինելու է։

Սրանք շատ ներդաշնակ զույգ են՝ գլխակեր, հայատյաց, փողասեր, ագահ, անգրագետ, անբարոյական։

Դիմադրության և պայքարի ռեսուրսը չի սպառվել։

Ու իբր սա արվում է մարդկանց՝ ավել աշխատելու, քիչ պարապ մնալու, տնտեսությունը «թափից չքցելու» հիմնավորմամբ։

Չէ իսկականից, ուզում եմ հասկանամ, հույսներս ինչի՞ վրա է։

Ահա այն ամենը, ինչ դուք ուզում էիք իմանալ մեր հայրենասեր իշխանությունների մասին, բայց դեռ չգիտեիք։

Արդյոք արժե՞ր այդ ամենը սրան։

Ադրբեջանական պահանջների հանրայնացումը բավականին տեղեկատվություն է փոխանցում Ադրբեջանի հնարավոր ջանքերի և Հայաստանի նկատմամբ հավանական ագրեսիայի ուղղությունների մասին։

Ադրբեջանի ու Հայաստանի իշխանությունները վարում են հակառուսական քարոզչություն, կողմ են ՌԴ–ին մեր տարածաշրջանից հեռացնելուն, ինչը նշանակում է թուրքական գործոնի մեծացում։

Ինչպե՞ս բացատրել, որ ՀՀ արտգործնախարար կոչվածը հրաժարվեց մեկնել Մոսկվա՝ մասնակցելու եռակողմ բանակցություններին։

Հայաստանի՝ Մոսկվայում անցկացված հանդիպմանը չմասնակցելը ՌԴ ԱԳ նախարարի կողմից, անուղղակի կերպով, ներկայացվեց որպես առաջիկայում նոր սադրանքների հավանականության աճի սպառնալիք։

Այս ամբողջ աղետի միակ պատասխանատուն ներկայիս իշխանությունն է։