Սերժը հույսը դրել է բոլշևիկյան նոմենկլատուրայի ժառանգորդ «զնաչոկով նժդեհական» երիտասարադ «հայկուլիկների և սաքուլիկների» վրա:

Վստահ եմ` բոլորին պարզ դարձավ, որ քաղաքական անհամաձայնությունների արդյունքում «Արարատցեմենտ» գործարանի 1600 աշխատակիցներին ու բազմաթիվ այլ տնտեսություններին վնաս հասցնելու որոշ ուժերի սպասարկուների մոլուցքը բարոյական սահման չի ճանաչում:

Ծաղր է Մեծ Գիտնականի հիշատակի առջեւ եւ այն, որ նա տեղ չունի Կոմիտասի անվան Պանթեոնում, ուր նրա համեմատությամբ ամենայն ոչնչություն չինովնիկներ են թաղված...

Եթե Սերժը իմանար, որ Ուկրաինայում Յանուկովիչին էս օրն են գցելու, էդքան միլիոն կծախսեր կգնար Կորեա ջահելանալո՞ւ։

Կրակողներ, իհարկե, կգտնվեն, սակայն կրակողների պատասխանատվությունը վերցնողի մասին է խոսքը:

Ճնշում կարող է գործադրել նա, ում կողքին կանգնած է ժողովուրդը, իսկ դուք ժողովրդից շատ-շատ հեռու եք։

Բոլոր ղեկավարները պետք է իրենց գործունեության մեջ առաջնորդվեն ոչ թե արտաքին, այլ ներքին լեգիտիմությամբ...

«Այս իշխանություններից ազատվելու միակ ճանապարհը Ազատության հրապարակն է, իսկ այս իշխանությունների միակ վախը ժողովրդի քանակն է. այն մեր երկրում կարող է փոխել ամեն ինչ»։

Ներսես Երիցյանի ոճով. քանի որ մենք ունենք մեծ քանակով անգիտակից կառավարիչներ՝ պետք է պարտադրանքի ուժով հեռացնենք նրանց...

«Մարդ ինչքան ստոր պետք է լինի, որ սեփական երկրի հարստությունը՝ ջուրը, ուղղի դեպի թշնամու տարածք»։

Պատկերացնում եմ, որ մի երկու «սրոկ» նստած լիներ՝ սրբերի շարքը կդասեին։

Եթե դրսից պետք է ազդակներ լինեն, որ ազատվենք սրանցից, ուրեմն՝ վա՛յ մեզ...

«Սա ևս մեկ ապացուցում է, թե ինչ խորը հակապետական ու հակաժողովրդական ռեժիմի հետ մենք գործ ունենք: Ժողովուրդ, եթե մենք սրանցից չազատվենք, սրանք վաղը նաև մեզ օդից կզրկեն»։

«Այսպիսով՝ Ուկրաինայում տիրող հեղափոխական իրադրությունը խիստ մտահոգիչ է հետբոլշևիկյան պետությունների, մասնավորապես նույն ներքին խնդրներով տառապող երկրների համար, որոնց շարքում նաև մենք ենք»։

Գնանք Ազատության հրապարակ՝ նորից հիշեցնելու Սերժ Սարգսյանին, որ 6 տարի առաջ նա իշխանությունը վերցրեց արյունոտ ձեռքերով։

«Փարիզյան սուրճի» պատմությունը երևի բոլորդ էլ հիշում եք։

«Փորձում է հասարակությանը խաբելով «փրկել» այս անիմաստ կուտակայինը և իրեն»։

Ուրիշի արյան գնով հաղթանակ պահանջելը անբարոյականություն է...