Ռեժիմը միմիայն հաճույք է ստանում, երբ քաղաքացիական շարժումը քաղաքական ընթացք չի ստանում:

«Հենց ա՛յս դիտակետից պետք է նայել Բ26-ի բացահայտ ու դեռ բացահայտվելիք դհոլների ու հաճախորդների քննադատությանն ու բարձրացրած վայնասունին»։

Ձեր օրվա լափը հոտառությամբ չէ որ վաստակում եք:

Իշխանամետ և հենց իշխանական շրջանակներում կրկին խուճապ է։

Պարույր Հայրիկյանի եւ Դավիթշահնազարյանախառը-սաքունցախառը խմբերին ի՞նչու չեն խոչընդոտում եւ սրանք հանգիստ հասնում են Բաղրամյան 26-ի մոտ ...

Տեսեք` ինչեր տեղի ունեցան անցած տարի, ինչպես թալանեցին ժողովրդին: Թվարկեմ հերթով. ի դեպ դրանց մասին ես, իմ գործընկերները, ԱԺ-ի ՀԱԿ և ոչ իշխանական խմբակցությունները շատ են խոսել...

Եթե դուք իսկապես ընդդիմադիր լինեիք, ապա միակ անունը, որը պետք է հնչեր ձեր բերաններից, դա Սերժ Սարգսյանի անունն է։

Ախր, ամենաթունդ քննադատներն անգամ չէին կարող ձեզ այդպես հեղինակազրկել, որքան դուք եք այսպես ինքնաոչնչանում:

Հասկանանք, որ դա դատարանի որոշումն է, այլ ոչ թե տեր (Սերժ) և հնազանդ (տվյալ դեպքում՝ Տիգրան) Սարգսյանների։

Գալ Ազատության հրապարակ՝ միասին որոշելու համար Սերժ Սարգսյանի և նրա ռեժիմի հեռացման մեխանիզմները:

Լսում եմ ձեզ TV-ներով, կարդում սոցցանցերում ու մտածում՝ ի՞նչ է անում պաշտոնը մարդուն. թվացյալ ազգի նվիրյալից, ժողովրդավարից վերափոխվում են հակաժողովրդականի, հակաազգայինի...

Սարգսյանը 10 զոհի գնով չի եկել իշխանության, այլ 10 միլիոն հայի։ Հայ–թուրքական ֆուտբոլային դիվանագիտությունն էլ դրա վառ ապացույց։

Թիկնապահների կրճատված բանակի «սուրբ տեղը» համալրեցին բուհերի ուսխորհուրդների իշխանական «հարվածային ջոկատայինները»։

Էս ստոր ռեժիմից ազատվելն իրոք որ դարձել է մեր ժողովրդի և պետության հետագա գոյության հարցը:

Մեր երկիրն ընկել է մի խումբ այլասերվածների ձեռքը։

Շարմազանովի «շեֆ» Սերժ Սարգսյանն է ուրացել Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը, երբ տխրահռչակ «ֆուտբոլային» դիվանագիտության ժամանակ համաձայնվեց Ցեղասպանության փաստն ուսումնասիրող պատմական հանձնաժողովի ստեղծմանը...

Պայքարի մեկնակետը դառնալու է մարտի 1-ի հանրահավաքը:

Կարելի է վստահ ասել, որ Որոտանի ՀԷԿ-ի վաճառքը եղել է Սերժ Սարգսյանի անձնական որոշումը: