Պետական մեքենա ինձ կցված երբևէ չի եղել։

Սա վերադարձ է Հին Հայաստանի ամենակեղտոտ «ավադույթներին»:

Մենք միմյանց ատելու ենք:

«Այսօր լսեցի ինձ վերաբերող հերթական սուտը»:

Այն բանաձևվել է հենց ՔՊ-ի խոհանոցում:

Ինձ դուր չեն գալիս ոչ քաղաքական բառապաշարները, ինձ դուր չեն գալիս նյարդային ցանկացած ցնցումները։

Բնապահպանությունն այստեղ զուտ ծխածածկույթ է, ֆոն։

«Խեղդվող ՀՀԿ-ի փրկության համար»։

Հայաստանյան քաղաքական գործիչները ոչ թե իրավիճակից ելքեր են որոնում, այլ՝ մուտքեր։

Օտարերկրյա ներդրողների համար մեր երկիրը դառնում է անկայուն, չհուսադրող։

Միաժամանակ համ դատավոր, համ էլ պատիժներն ի կատար ածող չէ:

Հարկային նոր կարգով բարձրանում են հյուրանոցային գործի հարկերը։

Բառն են ծաղրում, բառի իմաստն են արժեզրկում, ստորացնում են։

Սուպերվարչապետական կառավարման համակարգը պահպանվելո՞ւ է։

Փաստորեն, ես լրիվ անիմաստ եմ նկարել «Կյանք ու կռիվ»-ը:

И скучно и грустно, и некому ГОЛОС ОТДАТЬ...

Այլ հարց է, որ այդ ոլորտը պետք է մաքրել կոռուպցիայից։

Բացատրեք խնդրեմ։