Երբ այն լքում են, նշանակում է՝ ժողովրդի թշնամին չեն։

Սերժ Սարգսյանը վերջացել է, և մնում է դրան տալ ֆորմալ լուծում:

«Ոչ մի թիզ չտվողի» և «մի թիզ տվողի» միջև հայոց համակրանքն ավելի միանշանակ կլինի։

Մեծ բավականությամբ եմ հետևում։

Պառակտումը շարունակվում է։

Իշխանափոխության հասնել ամեն գնով։

Դու մի ասա՝ մենք ընդամենը մի խնդիր ունենք՝ նախընտրական դաշինքները։

Արևի լույսի պակասը իջեցնում է երջանկության հորմոնի մակարդակը։

Այս երկու թեզերը որ վերլուծենք, շատ հետաքրքիր շերտեր կբացահայտվեն։

Անկախ նրանից, թե ինչ փաստարկ են բերում։

Սա՛ է քաղաքացիական դիրքորոշում ունենալու գինը։

Դառնալով մեծ խոչընդոտ այսօրվա իշխանության համար:

Սարգսյանն առհասարակ սեր չունի կրիտիկական պահերին ժողովրդին դիմելու հետ։

Հողատվական նկրտումների վերջին համատեքստում:

Ետլիբերալ դարաշրջան ենք մտնում:

Որի ուսերին են մնալու Եվրոպայի ողջ պրոբլեմները։

Ռոմանտիկ «հայրենասիրությամբ» մենք առաջ չենք գնա։

Զոհը սկսում է սիրել իր դահճին: