Սերժ Սարգսյանի և նրա քարոզչական դամքաշների տրանաբանությամբ քիչ հող կորցնել կարելի է, իսկ շատ կորցնելու կամ հանձնելու ուղղությամբ առնվազն կարելի է մտածել։

***

Բայց ինչի՞ վրա ենք զարմանում. մարդը 2009թ. հայտարարեց, որ Թուրքիա կգնա՝ դիտելու ֆուտբոլային հանդիպումը միայն այն դեպքում, երբ Թուրքիա-Հայաստան սահմանը բաց լինի կամ լինի բացման նախօրեն:
Ինչպես տեսանք, ոչ սահմանն էր բաց, ոչ էլ բացման նախօրեն էր: Բայց մարդը գնաց, մեր հավաքականին գոլ խփելուց Գյուլի հետ մի լավ ուրախացավ, հետո Գյուլի կնկա քյաբաբը կերավ ու հետ եկավ:
Այն ժամանակ, որ Երեւանում դեմը դնեին, թե այ ախպեր, հո դու պատուհաս չե՞ս, էս ի՞նչ ես խոսում, էս ի՞նչ ես անում, ու հանեին նախագահականից տուն ուղարկեին, հիմա մենք այս օրին չէինք լինի: Ի դեպ, Թուրքիա գնալը ընդամենը մի օրինակ է. Սերժ Սարգսյանի անսկզբունքայնության բազմաթիվ օրինակներ կան։

Դերենիկ Մալխասյանի ՖԲ էջից