Ես ասել եմ, որ Հայաստանը պատրաստ է փոխզիջումների: Փոխզիջումը միշտ էլ ցավոտ է: Փոխզիջում նշանակում է՝ քո դրած նշաձողից որոշակիորեն նահանջելու պատրաստակամություն:

ԼՂ հակամարտությունը սկիզբ է առել էթնիկ բախումներից, մինչդեռ ԽՍՀՄ այն ժամանակվա իշխանությունները քայլեր չեն ձեռնարկել մարդկանց անվտանգության ապահովման համար:

Թշնամին գտնվում է Շուշիից ընդամենը մի քանի կիլոմետր հեռավորության վրա` առավելագույնը 5 և թշնամու նպատակն է տիրանալ Շուշիին։

Լեռնային Ղարաբաղի բնակչությունն արդեն մեծապես տառապել է, և նրա անվտանգությունը պաշտպանելու կարիք կա:

Էրդողանը միայն ուժի լեզուն է հասկանում։ Պուտինն այդ լեզուն ցույց տվեց սիրիական Իդլիբում, ինչն իր արձագանքը կստանա Արցախում։

Պետք է ստեղծել ռազմաքաղաքական հարցերի կառավարման շտաբ, վերլուծվի, գնահատվի իրավիճակը, և ձեռնարկվեն կոնկրետ, հստակ քայլեր ու գործողություններ։

Մենք այժմ, չնայած մեր ժողովրդի հերոսական պայքարին, ապրում ենք մեր պատմության ամոթալի և կործանարար էջերից մեկը։ Կարելի՞ է արդյոք փոխել իրավիճակը, բեկում մտցնել։ Այո՛։

Հանթինգթոնը ճիշտ էր («Քաղաքակրթությունների բախում»), Ֆուկույաման սխալվեց («Պատմության ավարտը»)։

Ադրբեջանը ոչ թե հարցի կարգավորում է ուզում, այլ Ղարաբաղի կապիտուլյացիան։ Ընդ որում, սա ոչ միայն այսօրվա, այլև պատերազմից առաջ գոյություն ունեցող պահանջ է։

Հայերը հիասքանչ մարդիկ են, նրանք կատաղի կռվողներ են, և գիտե՞ք ինչ, մենք մի բան կանենք նրանց օգնելու համար:

Երբ Հայաստանը որոշակի նշաձողի իր բաժին զիջումն անում է՝ հաջորդ պահին արդեն այդ իրավիճակը սկսում է ընդունելի չլինել Ադրբեջանի համար և նա ավելին է պահանջում: 

Պուտինի ասածն ուղիղ իմաստով պետք չէ ընդունել, մեր կորուստները զգալիորեն պակաս են 2000-ից, բայց վերջնական թիվ մենք հիմա չենք կարող ասել, որովհետև ունենք անհայտ կորածներ։

Ինձ համար միանգամայն պարզ է՝ եթե այսօր ընկնի Արցախը, ապա վաղը կընկնի Ռուսաստանը։

Լեռնային Ղարաբաղում ներկայիս հակամարտությունում զոհերի ընդհանուր թիվը մոտենում է 5 հազարի։

Թուրք զինվորականներ Ղարաբաղո՞ւմ: Դա կհանգեցնի հակամարտության ընդլայնմանը և միջազգայնացմանը, և կբացառի խաղաղ սցենարը:

Ղարաբաղի հարցը գոնե այս փուլում ու բավականին երկար ժամանակ դիվանագիտական լուծում չունի։

Մի հիմար մի քար գցեց ձորը, հարյուր խելոքով հավաքվել ու չեն կարողանում հանել։

Ժամանակը չէ՞, որ Հայաստանում հանգեն ինչ-որ մի կառավարության անհրաժեշտության, որը կմիավորեր երկիրը, ոչ թե այն կբաժաներ։