Ընդդիմության դաշտում էլ կա խոր ճգնաժամ, վերակազմակերպվելու, վերաիմաստավորելու կարիք կա։

Մյունխենում հաստատվեցին Վաշինգտոնում ու Պրահայում ձեռքբերված պայմանավորվածությունները։

Արևմուտքի գերխնդիրը Հայաստանում երկրորդ ճակատ բացելն է Ռուսաստանի դեմ:

Այս իշխանության գոյությունը սպառնալիք է Հայաստանի պետականությանը:

Եթե ադրբեջանա-թուրքական ագրեսիա լինի ԵՄ դիտորդները զրո նշանակություն են ունենալու որպես զսպող գործոն։

Եվրամիությունը այն դերակատարը չէ, որ գա և մտնի նրանց երկկողմ վեճերի մեջ։

Ռուսաստանի հարաբերությունները ճգնժամային են Հայաստանի ներկայիս ղեկավարության հետ:

Հայաստանը պետք է հստակ սահմանի իր ազգային շահերը:

Փաշինյանը բացառապես սեփական կաշին ու գողոնը փրկելու խնդիր է լուծում։

Այս կառավարությունը տոտալ ձախողում են այն ծրագրերը, որոնք նախատեսում են, խոսքը կապիտալ ծախսերի մասին է:

«Ի՞նչ ենք մենք սպասում ռուսներից կամ Ֆրանսիայից ու ԱՄՆ-ից, եթե դու ընդունել ես մի տարբերակ, որի շրջանակում Արցախը Ադրբեջանի մաս է»։

Քարոզչական պատերազմ Իրանի դեմ։

Երբ Փաշինյանը տեսնում է, որ իր նկատմամբ ատելություն է գեներացնում անգամ իր էլեկտորատը, սկսում է շոուներ բեմադրել։

Արցախի շրջափակման ճգնաժամը հայանպաստ տարբերակով կարող է լուծվել միայն Փաշինյանի հեռացումով:

Լաչինի միջանցքի ապաշրջափակումը ոչ թե տեխնիկական, այլ քաղաքական հարց է։

ՀԱՊԿ-ի զորավարաժություններից հրաժարվելով, Փաշինյանն, ըստ էության, մերժել է ռուսական ռազմական օգնությունը:

Մանիպուլյատիվ ձևերով փորձում է մեր հայրենակիցներին տրամադրել պարտության կամ զիջողական քաղաքականության:

Ռուսաստանի դիրքերի թուլացումը կարող է վատ հետևանքներ ունենալ Հայաստանի ու Արցախի անվտանգության համակարգի վրա: