Սրանք տեղով աննախադեպ են ոչ միայն Հայաստանի, այլև ամբողջ աշխարհի մասշտաբով։

Քաղաքացիները բողոքում են՝ «ուր գնում ենք պետական պատվերը վերջացել է», իսկ կազմակերպությունները՝ «ՊԱԳ-ը պետական պատվերի դեպքերը չի ընդունում, պայմանագրային գումարները կրճատում է և ստիպված պետական պատվերի շահառուները բուժօգնություն են ստանում իրենց գրպանից վճարելով»:

Չարիքի այս իշխանությունը թքած ունի մարդկային ճակատագրերի նկատմամբ, որի արտացոլումն այս 5 տարիների ընթացքում փաշինյանական իշխանության ձեռագիրն է դարձել:

ՀՀ դատաիրավական համակարգը դարձել է իշխանության քաղաքական ռեպրեսիայի, հետապնդումների, հաշվեհարդարի ու վրեժխնդրության գործիքը։

Ճանապարհի մի հատվածի նշանակությունը կամայականորեն փոխելը ինքնին չի կարող որակվել իբրև ծառայության մատուցում։

Փաշինյանական Հայաստանն այլևս սուբյեկտ չէ։

Եկեք մի խաբեք, ժողովրդին ապուշի տեղ մի դրեք։ Քյասար ասեք՝ ինչ կա։

Բայց խի՞ հենց 160,000 կամ խի՞ 24,000 դրամ։ Տենց լավ չի՝ 1,600,000 ու 240,000 դրամ դրեք, իսկ տուգանքն էլ՝ մեքենայի բռնագրավում։

Օրեր առաջ Նիկոլ Փաշինյանն ԱԺ-ում հայտարարեց, որ Արցախի հարց 1996 թվականից ի վեր չկա: Նախօրեին ՀՀ նախագահ Վահագն Խաչատուրյանն էլ ասաց, որ Արցախը Ադրբեջանի մաս է ճանաչվել դեռ 1991-ին, մեկ այլ պաշտոնյա՝ ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանն էլ ասաց, որ Արցախի հարցը լուծվել է 2016-ին:

Այս տարին լինելով հայկական արժույթի համար հոբելյանական` 30-րդ տարին, ոսկե հուշամեդալ չթողարկեց, թողարկել է պղնձե մետաղադրամ, այն էլ սովորույթը չպահելով և մետաղադրամի դիմերեսից Հայոց պետականության խորհրդանիշ զինանշանը արդեն հանված։

Կարմիր գծերը պետք է վերանային, այնինչ մի բան էլ թանկանում են՝ դառնալով մինիմալ աշխատավարձի կրկնակիի չափով։

Բա սրանք ի՞նչ կապ ունեն մեր հետ, ո՞վ են, որտեղից եկան։

Ամբողջապես հակասում է մեր երկրի ազգային շահերին և երկարաժամկետ ու կայուն տնտեսական զարգացմանը։

Երևանի քաղաքապետարանը նախագիծ է ներկայացնում․ հունվարի 1-ից կենտրոնում կայանելու համար տարեկան վճարել 160.000 դրամ, իսկ կենտրոնից դուրս՝ 24.000 դրամ։

Շատ է խոսվում ՀՀ արտաքին քաղաքականության վեկտորի փոփոխության մասին: Իրականում` Նիկոլի միակ ընտրությունը Թուրքիան է։

ՀՀ պաշտպանության նախարար` Սուրեն Պապիկյանի, ինչպես նաև իրավական վարչության պետի աչպարարություններից, ակնհայտ է դառնում, որ վերջիններս միտում չունեն վերականգնել փաստացի զինվորական ծառայության մեջ գտնվող անձանց ոտնահարված աշխատանքային իրավունքները։

Հայաստանի ներկայիս սահմաններին սպառնացող վտանգը տրամաբանորեն գալիս է Ադրբեջանից կամ Թուրքիայից։

Մի քանի բեռնատար արդեն ետ է վերադարձել, իսկ մոտ 200 բեռնատար հերթում սպասում են։