Մարդ ինչքան պետք է հանցագործ լինի, վախկոտ լինի, մեղավոր զգա իրեն, որ զինված շքախմբով մտնի եկեղեցի։

Ինքն էլ է հայերեն բարբաջում, իր բազմամարդ ընտանիքի անդամներն էլ, իրենցքայլական «մաֆիայի» կարկառուն դեմքերն էլ։

Շոուն շարունակվում է, մասովկան նույնն է։

Այցը խափանվեց, հետ ա գալիս առանց Գորիս, Կապան, Մեղրի մտնելու։

Տղամարդկանց զորակոչում էին օսմանցու բանակ, որ նրանց ընտանիքներին հեշտ կոտորեին:

Ես քեզ չեմ քրֆում, դու իմ տուգանքները մուծում ես։

Լսի տիկին, ինքը պիտի չոքի քո ոտքերի տակ... զավակ ես կորցրել ու դեռ դու ես չոքո՞ւմ։

Եթե մեր երկրում կա անթասիբ, անհայրենիք ու արժանապատվություն չունեցող զանգված, դա դեռ չի նշանանակում, որ Հայաստանն արժանի է կործանման։

Նույնիսկ հիմա ուշք ու միտքը էդ նեխած աթոռն ա։

Մեկ-մեկ նույնիսկ նույն պերսոնաժներին էին հետևից պտտում, մինչև ԶԼՄ-ները բացահայտեցին։

Հավաքելու ու խայտառակելու եմ թշնամու քարոզը անող ցանկացած մեկին։

Տեղի ունեցողն իմ անձնական ողբերգությունը չէ, այլ մեր բոլորինս։

Ալիևի դիմացինը խեղկատակ էր, որը ուտելը հայրենիքից շատ է սիրում։

Սա ընթացք է, որը շարունակական է քանի դեռ ՀՀ կառավարման ղեկը մնում է համացանցային տիրույթում։

Կողքը ինչ-որ մարդկանց ա հավաքել, սրանք էլ թե՝ հրաժարական տաք՝ դավաճան եք։

Քո հետ խոսալու չկա, քանի որ դու սուտասան ու վախկոտ դավաճան ես։

Ահա ա՛յս մարդկանց էի ասում «ադրբեջանական շևրոնով ոստիկաններ»։

Սրանք ու ամոթը այնքան կապ ունեն իրար հետ, որքան ես ու միջուկային ֆիզիկան։