Եռաբլուրից մեզ հազարավոր աչքեր են նայում, կան դեռ քաջեր, բոլորին չի հոշոտել ներքին ու արտաքին թշնամին:

Մինչև Արցախը չհանձնենք, Սերգո ջա՜ն, լավ չես ապրելու՝ կհիշեք շուրջ քսանամյա քիրվայական այս արտահայտությունը։

Չէ, ուրիշ ձև հարցնեմ՝ դուք մա՞րդ եք, դուք մարդ ու հայ կոչվելու իրավունք ունե՞ք։

Նայելով այս նկարին՝ մենք չպետք է ևս ծնկի գանք, խեղճանանք, պարվենք:

Կարին Տոնոյայի որդին՝ Մենուա Հովհաննիսյանը, արժանացել է «Արցախի հերոս» բարձրագույն կոչմանը։

Ձեր նշանակումները ճանաչվելու են անվավեր։ Դուք հանգիստ չեք ապրելու։

Ըստ ռուս խաղաղապահների, վերադարձել է 7 հազար 177 մարդ:

Այս մի պատերազմում իրենք չոքացրեցին մեզ, քանի որ այս անգամ այդ կարգի խելապակաս Էլչիբեյը մեր մոտ էր։

Զոմբիների խումբ կա, որ ասում ա՝ դե հա, խոսքի Նիկոլը հեռանա, բա ո՞վ պետք է իրան փոխարինի։

Հիմա հայկական երկու պետությունների ղեկավարներն արդեն միմյանց երեսի էլ չեն կարող նայել:

Գնալու են ու ծառայելու են շատ ավելի երկար ու շատ ավելի վտանգավոր սահման պահելով։

Լիսագորից Ստեփանակերտ հատվածում բացի ԿՊՊ-ներից կանգնել պետք չի (դաժե եթե ֆոռմեն հայկական լինի):

Նրա հեռացումը շանս է՝ ներգրավվածություն ապահովելու բանակցային պրոցեսներում։

Ազատության կորուստը ինձ համար այլևս ոչ մի արժեք չունի, եթե պետք է ապրեմ կապիտուլյացիայի ենթարկված երկրի քաղաքացու կարգավիճակում։

Փլված ու ծուռվիզ, դժգույն ու դժբախտ դեմքով, խուլ ու վախվորած ձայնով փորձում է մի բան ասել:

Ադրբեջանական պատերազմը հուշարձանների հետ շարունակվում է:

Արդյունքում՝ գիժը փշրեց իր համար խաղալիքը, որը մեր երկիրն էր, Հայրենիքը։

Համ վերցնում են հող հանձնողի պիտակը, համ էլ դրանով իսկ խաչ քաշում ապագայի վրա։