Դու պետք է փետրվարի 20-ին ոտքի կանգնես որպես ԱԶԳ։

Մեզ լավագույն դեպքում ամիսներ են մնացել։ Հետո արդեն անդառնալի բաներ են լինելու։ Արդեն լինում են։ Ի վերջո, մենք կա՛մ վաճառքի առարկա կդառնանք, կա՛մ մեզ պարզապես կգրավեն։

Ոչ թե երկրի վարչապետն է հրամայել կալանավորել ընդդիմադիր գործչին, այլ հակառակը։

Տականքը պետք է հեռանա:

Իրականություն կդառնա առաջին թեզը, թե երկրորդը, կորոշի Հայ Ազգը։

Պոպուլիզմն ու կեղծիքը դրեք մի կողմ։

Այսօր մեր Պետությունն ու Հայրենիքը կանգնած են դժվարին կացության առջև՝ լինել-չլինելու խնդրի առջև։

Լկտիաբար սեփականաշնորհում են Շուռնուխում բարերարների կողմից կատարվող ծրագրերը այն վերագրելով իրենց։

Փետրվարի 20-ն իմ հիշողության մեջ դաջվել է՝ որպես հայի միասնության օր։

Եթե այնուհանդերձ սխալը կրում է համակարգային բնույթ, ապա անհրաժեշտ է շատ արագ ու «սուսուփուս» փոխել իրավակիրառական պրակտիկան։

Կապիտուլացված իշխանությունը երկիրը տանում է դեպի կործանում։

Հովիկ Աղազարյան՝ «Ապուշը», Դավիթ Տոնոյան՝ «Հրաժեշտ զենքին», Հայկ Մարության՝ «Անտեսանելի մարդը»։

Գախարիան կարող է մենակով և գլուխը բարձր քայլել իր երկրի ցանկացած բնակավայրի փողոցներում:

Մենք հասկացել ենք, որ պարտությունը ոչ թե մեկանգամյա, այլ շարունակական հասկացություն է:

Երբևէ չեմ հավատացել քո ստերին, ու առավել ևս չեմ աջակցել քո հայրենակործան ծրագրին։

Դրանք «հետճգնաժամային վերականգնման նշաններ» են, նույնքան իրական ու ճշմարիտ, որքան երեկ Գյումրի-Երևան ճանապարհի «սատարողները»:

Հայաստանում որ կուսակցությունները, քաղաքական ուժերը կապ ունեն Սորոսի հետ։

Այդպես էլ այս իշխանությունները չհրապարակեցին զոհերի, անհայտ կորածների և ռազմագերիների վերաբերյալ տվյալները։