Ակնհայտ է, որ գոյություն ունի ադրբեջանա-թուրքնիկոլական շատ պարզ համաձայնություն։

Սա էն եղած տեղական անասուն ֆեյքերին ի լրումն։

Ռուստամը որոշել է կարգապահական վարույթ հարուցել դատավոր Դավիթ Գրիգորյանի նկատմամբ այն պատճառաբանությամբ, թե կարծիք է հայտնել Աննա Դանիբեկյանի վարույթում քննվող գործի վերավերաբերյալ։

Ժապավենները դեռ ծաղիկներն էին անառակաբարո վիժվածքի և իր շակալական թայֆայի սատանեականությունների։

Այս խեղկատակությունը նախատեսված է նիկոլականների, ժեխի և փթիրի համար:

Խաղաղություն, աշխատանք, Հայաստան:

Պարզվի, որ հայն իրեն ավելի անվտանգ կզգա Գլենդեյլում, քան Գորիսում կամ Արմավիրում։

Միայն հիմարներն ու մազոխիստները կարող են հավատալ աշխարհահռչակ կապիտուլյանտի խոսքերին։

Հետաքրքիր է, եթե սա լիներ նախկինների օրոք ինչպես այս ամենը կմեկնաբանեին դավաճան Նիկոլին սատարողնեորը։

Ապագայում դատվելուց ցանկանալու են, որպեսզի իրենց վերաբերյալ գործերը քննեն Արման Հովհաննիսյանի, Ալեքսանդր Ազարյանի նման արդարամիտ, գրագետ և անկախ դատավորները։

Հիշո՞ւմ եք, թե ինչպես էր իրական տականքը կոկորդով մեկ գոռում՝ «մենք մեր քաղաքը պետք է ազատագրենք ղարաբաղցի տականքներից»։

Ամեն ինչ ժամանակավոր է, ձեր պաշտոնները ևս։

Հայտնի ինքնաթիռը չի կարող և իրավունք էլ չունի խափանվելու։

Երկիրը կարիք ունի «ուժով հաշտեցնողի», որը պրոֆեսիոնալ թիմով ու լայն հանրային կոնսոլիդացիայի միջոցով կհանի երկիրը թակարդից։

Հայկական սոցիոլոգիան մշտապես է եղել «պլենտուսի» մակարդակի ու էդպես էլ մնալու է։

Առաջ՝ դեպի խոհեմ Հայաստան:

Նա որոշեց պարտվել ու պարտվեց, որովհետև գիտեր, որ դիմացինները՝ «նրանք» համաձայնվելու էին մեր, այսինքն՝ իր պարտության որոշմանը:

Հեղափոխությունից հետո ես դադարել եմ վճարել նրան, իսկ մյուսները չեն դադարել: Իսկ ոմանք սկսել են: