44-օրյա պատերազմին նահատակված հերոս Հայկազ Մկրտչյանի հայրը՝ Զավեն Մկրտչյանը հայտնել է, որ «Ասում եմ՝ ես հերոսի պապա եմ, ինչ եք անում, ասում են՝ հենց դրա համար էլ ծեծում ենք»:

Վստահ եմ, որ ոչ մի ոստիկան չի կալանավորվելու, քանի որ դա մյուսներին կստիպի հրաժարվել ցուցարարներին ծեծի ենթարկելու պետական պատվերը կատարելուց։

Վերջին անգամ նման մեծ խումբ ձևավորվել էր 451 թվին՝ Ավարայրի ճակատամարդի հանգամանքները պարզելու նպատակով։

Աշխատավարձը ինքնասիրությունից թանկա ձեր մոտ։

Բայց դա հետո։ Մոտ ապագայում։ Ամենամոտ ապագայում։ Որի ժամկետը կախված է բոլորիցս։

Հիշեցնում եմ անբարեխիղճ՝ հայհոյող, ծեծող և այլ ապօրինություն դրսևորած ոստիկաններին, ՕՐԵՆՔԻ ԱՌՋԵՎ ՊԱՏԱՍԽԱՆ ԵՔ ՏԱԼՈՒ

Այդ համոզումը պետություն ունենալու պաշտամունքից է սնվում, թև առնում մեր տրորված ու գետնատարած արժանապատվությունը վերականգնելու անխուսափելիությունից։

Ես կասկածում եմ, որ էս սև ու կարմիր բերետներով ոստիկան են, ինչ են, սրանք հայ են: Չի բացառվում, որ թուրքին հոգի վաճառած գռզոյի անձնական թուրքական ախրանան լինի:

Սա ներկացնելը այլ լույսի ներքո, կրկին ի ցույց է դնում իրենց ստոր էությունը:

Սրան ավելացնենք նաև ոչ կոմպետենտությունը։

Պատերազմի ժամանակ թշնամու դեմ կռիվ տալու կամավոր գնում է ազգի ընտրյալը:

Մի շարք իրավազանց ոստիկաններ, ում լիազորություններն առնվազն կասեցված պետք է լինեին ակնհայտ ապօրինի արարքների հիմքով, այսօր ներկա էին:

Ամեն մարդ չէ, որ կարող է բաց դեմքով դուրս գալ հասարակության առաջ։

2018-ին էլ նա նույնպես վճռական էր նույն կերպ հասնել իր դիմաց դրված բոլոր առաջադրանքներին, անցնելով բոլոր կարմիր գծերը և թափելով Հայի արյուն:

Ցանկացած բախումից հետո ձևավորում է նոր իրականություն, որը պետք է ճիշտ հասկանալ՝ ճիշտ լուծումներ գտնելու համար։

Այսօրվա ակտիվ փոքրամասնությանը ու օր օրի ավելի վճռական և հետևողական է դառնում իր պահանջներում ու ձգտումներում։

Ես ո՞նց հասկանամ էն ոստիկանին, որը մեկ հոգու իշխանություն է պաշտպանում, այլ ոչ թե պետությանն ու քաղաքացուն:

Հիմա հասկանում ե՞ք թե ինչ էր կատարվում Կոնստանտինապոլսում օսմանների ներխուժումից առաջ ։