Դեռևս առկա ազգային ռեսուրսների անհապաղ միավորումը։

Արցախն օղակի մեջ է առնված, հազարավոր ընտանիքներ, ծերեր, մանկհասակ երեխաներ կրկին հայտնվել են ցեղասպանության վտանգի առջև։

Քոչարյանի առաջին հանդիպումը Պուտինի հետ ՌԴ նախագահ ընտրվելուց հետո տեղի է ունեցել 2000թ. մայիսին Մինսկում:

Ադրբեջանցիները Փառուխն օգտագործել են որպես անցման գոտի, իսկ ներխուժումից անմիջապես հետո շրջանցիկ ճանապարհներ են կառուցել։

Այսինքն, մենք պատրաստ ենք ցանկացած պայմանների, ցանկացած նվաստացման, պատրաստ ենք հրաժարվել Արցախից, պատրաստ ենք «Զանգեզուրյան միջանցքին», այն է՝ հանձնել Սյունիքը։

Սրանք մեր երկիրը դարձրել են ողորմելի, մուրացկան, խղճուկ։ Իրենց պես։ Ու ամոթ բոլորիս, որ այս ոչնչություններն են ներկայացնում Հայաստանը։

ՀՀ բոլոր քաղաքացիները ստիպված էին միայն մեկ տեղ լուսանկարվել, որովհետև «պասպորտ սեղանները» միայն այդ լուսանկարչատան որպեսզի ընդամենը մեկ «բիզնեսմեն» «օրինական» հարստանա:

Փոփոխությունների ալիքը աշխարհում մոլեգնում է՝ իր ռիսկերով ու հնարավորություններով հանդերձ։

Դա կանխելուն ուղղված ջանքերը՝ քաղաքական, դիվանագիտական, ռազմական առումով անբավարար են։

ՍԴ-ն ԱԺ նախագահի ընտրությունների ԲԱՆԱՎՈՐ ընթացակարգից անցում կատարեց՝ գրավորի առանց որևէ հիմնավորման, առանց որևէ իրավական հիմքի։

Արցախցիներին վախկոտ անվանող մելքոնյան գագոներին ասեք, որ Արարատը վախկոտ չէր։

44-օրյա պատերազմի զոհերի հարազատներից 1-2-ն են եղել, որոնցից մեկի ադեկվատությունն ակնհայտ նորմալ չի:

Արյան համ չառա՞վ, Արցախի հողի համը չառա՞վ էտ փողից։

Սրանք ապալեգիտիմացրեցին բանակը՝ ապալեգիտիմացնելով մեր պետությունը։

Արմեն Գևորգյանն անդրադարձել է Ուկրաինայում տեղի ունեցող իրադարձությունների ֆոնին Լեռնային Ղարաբաղում ստեղծված իրավիճակին։

Տեսնելով վարչապետուհու հանդիպումը պատերազմում զոհված տղաների հարազատների հետ, հիշեցի 1997թ․ տեղի ունեցած երկու դեպք։

Բոլոր հարցերի հիմնական պատասխանը պետք է փնտրել մեր երկրի ներսում։ Ներսից է ամեն ինչ փտած։ Ներքին թշնամուն հաղթելուց հետո արտաքին թշնամուն ավելի հեշտ կդիմագրավենք և դաշնակիցներ կունենանք։

Յուրաքանչյուրն իրավունք ունի դավաճանների հետ վարվել այնպես, ինչպես ուզում է։