Մեր տոնը, ժպիտը և հաղթանակը գողացել է Նիկոլ Փաշինյանը։

Մենք չպիտի Հուսախաբվենք:

Հոգեվարքի մեջ հայտնված իշխանության միակ հենարանը բռնաճնշումներն են ու քաղաքական ահաբեկչությունը։

Արդյո՞ք հետպատերազմական Հայաստանի այսպես կոչված՝ ժողովրդավարական բնույթը նոր, ավելի գլոբալ ազգային աղետի պատճառ կդառնա:

Վայ ճարեմ քեզ մեռած։

Հեղափոխությունից ուղիղ մեկ տարի անց արդեն նրա ռեյտինգը ընկած էր։

Ալենի մայրիկի պահվածքի մասով կարող ենք արձանագրել, որ պտուղը ծառից հեռու չի ընկել։

Շարժման առջև փակ ճանապարհ չկա ու չի լինելու։

Ես դեռևս հույս ունեմ, որ այսօրվա թափոնը, ազգակցական որևէ կապ չունի գերիների հետ։

Իրականում վախկոտ, սեփական շահի ետևից ընկնող, ողորմելիներն են, որոնք, թաքնվելով «արժեքների» ետևում, պաշտպանում են հայրենիքը հանձնող, իրենց պես ողորմելիներին։

Մի՛ մոռացեք, որ մեր հավաքական կերպարն է ծնել այս ազգադավ տականքին։

Սպասում եմ արագ արձագանք իրավապահներից։

Ներելու հարց չկա: Հիմա մեկ հարց ունենք. մեր հասարակությունը թշնամացրած նեռին շուտ հեռացնել:

Մի հատ թեկուզ զուտ ֆոտոներով գնահատեք էս դավաճանների դեմ դուրս եկած մարդկանց ու սրանց համար «դոշ տվողներին»։ Կարծում եմ՝ Նիկոլը մի քանի հոգու պետք է վռնդի պաշտոնից՝ էս խայտառակ ներկայացման համար։

Դիմադրության շարժման մասնակիցների մենակ իմ ճանաչած տղերքից մի գումարտակ կարելի ա հավաքել։ Դուք ձեզ նայեք, որ երբեք ոչինչ չեք արել երկրի համար` մթնոլորտն աղտոտելուց բացի։

Հայաստանը ոչ միայն արթնացել է, այլև ոտքի է կանգնում:

Ո՞նց կարողա սենց բան լինել. 44-օրյա պատերազմում գերեվարված զինվորների հարազատները փակում են ընդդիմության ճանապարհը ու գոռում «նիկոլ վարչապետ»:

Գերիների հարզատներով պաշտպանվել ու ազգը բաժանել՝ սա է քո ձեռագիրը: