Սահմանադրական արկածախնդրությունը կարող է ճակատագրական լինել Հայաստանի համար։

Երկրի գերագույն օրենքը չի կարող ի սպաս դրվել մեկի նեղ անձնական շահերին, չի կարող ապահովել մեկ անձի ու նրա նեղ շրջապատի իրավունքները...

«Նա իրեն գենսեկի դերում է արդեն պատկերացնում, ինչը ենթադրում է բացարձակ իշխանություն և 0 պատասխանատվություն»։

«Փորձելու են ոչնչից փող «կպցնել». կսնանկացնեն էլեկրացանցերը, կգնեն այն ու էլեկտրաէներգիայի գինը կբարձրացնեն»:

«Նախ և առաջ անհրաժեշտ է, որ մարդիկ սիրեն այդ իշխանությանը և նույնիսկ փորձությունների ժամանակ, հանուն իրենց սիրո կանգնեն տվյալ իշխանությունների կողքին»։

Պետություն, որը չնշեց իր ռազմական հաղթանակի 20-ամյակը, բայց ազգովի քննարկում է այլ պետության գործչի արձանի տեղադրման հարցը:

«Կարծում եմ, որ քանի դեռ մենք նման երիտասարդներ ունենք, դեռ զարգանալու հույս ունենք»։

Խոսքս իշխանական բուրգի ներսում մնացած առողջ կամ կիսաառողջ հատվածին է ուղղված։

Դժվար թե ինչ-որ մի արտասահմանյան կազմակերպություն ցանկանա ներդրում անել մի երկրում, որի ղեկավարը հակված է գիշերային որոշումներ կայացնելուն...

«Էս ոնց տեսնում եմ, գեբելսյան քարոզչամեքենայի հոդվածագիրների մոտ հայրենասիրական փուլ է սկսվել, հա՞»:

Առանց խորանալու՝ ՀՀ նախագահի, ԱԺ նախագահի և ԱԺ փոխխոսնակի մակարդակով արվում են հայտարարություններ, որոնք թանկ են նստելու ԼՂՀ վրա։

Սարգսյանը համաձայն է Ղարաբաղի մեկուսացման գնով մտնել ԵՏՄ:

Այդ մե՞նք ենք «քցել» Արևմուտքին, օգտագործվել ու դեն նետվել Ռուսաստանի կողմից, թե՞ Սերժ Սարգսյանը:

Սերժ Սարգսյանը լավ կաներ՝ ուրիշներին խորհուրդ տալու ու սահմանադրական բարեփոխումների հիվանդագին մտքով տառապելու փոխարեն՝ մտածեր՝ ինչպես կարելի է, քանի դեռ պետական իշխանությունն իր ձեռքում է, բարելավել երկրի սոցիալ–տնտեսական իրավիճակը...

Որպեսզի Հայաստանին ու նրա արժանապատիվ ժողովրդին չնվաստացնեն, պետք է ունենալ արժանապատիվ նախագահ։

«Աստանայում չհնչած պատասխաններից մեկը...»։

«Ընտրությունից ընտրություն ավելանում ենք, բայց ավելի ու ավելի քի՞չ ենք հաց ուտում»։

Մենք՝ հայերս, հաստատ արժանի չենք այս իշխանություններին։