Առաջին հանրային բամբասանքը նվիրված էր «Սանիտեքին»: Դիտեք շուտով` երկրորդ հանրային բամբասանք ներդրողներից։

Ձեզ ընտրած ու ձեզ չընտրած քաղաքացիները ձեզանից մեկ ակնկալիք ունեն՝ գործ արեք։

Մի իշխանություն, որն ամեն քայլափոխի գոռում է ինստիտուցիոնալիզմի, ինստիտուտների ժամ առաջ կայացման անհրաժեշտության մասին, ուղղակի վերացնում է այդ ինստիտուցիոնալիզմի հիմքերը։

Պետության ամենաբարձր ղեկավարության մակարդակով այս պահին արձանագրվում է՝ աղբահանությունն այլևս քաղաքական կատեգորիա է։

Ամենազավեշտալին էլ նա էր, որ քաղաքպետը այդպես էլ չկարողացավ ասել խնդրի լուծումը: 

Դրանցից 2-ը տեղական արտադրող ընկերություններ են և զբաղեցնում են 2-րդ և 4-րդ տեղերը։

Հերթական անգամ առիթ ունեցանք մոտիկից տեսնելու և «ըմբոշխնելու» թավշյա իշխանության քաղաքական բոբիկությունն ու սրտաճմլիկ զավեշտի հասնող տափակ մտածելակերպը։

Տղերք, եթե էսքան իշխանություն ունենալով քաղաքի աղբ չեք կարողանում հավաքել և Ձեզ ինչ-որ մարդիկ խանգարում են, Ձեր հեղափոխական բառապաշարով ասած՝ սաբոտաժ են անում, ուրեմն ինչ ասեմ` մի-մի բուռ հող կերեք, մեռեք:

Զինվորի իբր հրամանատարության հետ խնդիրների պատճառով փախնելու, ոչնչով չհիմնավորված վարկածով խեղում եք, և՛ իր, և՛ հրամանատարների ճակատագիրը:

Իրավունք չուներ, պարտավոր էր չմոլորվել, բայց, պատահել է, փորձանք է և տղային պիտի օգնել, քանի դեռ ազերիները նրա վզին հազար ու մի հորինված բաներ չեն կախել ու չեն տարել կառափնարան։

Գոնե խառնվես իրար, լայվով ուրախ-զվարթ հայտարարում ես քո համակիրներին, թե բոլորիդ հրավիրում եմ Լոս Անջելեսի Գրանդ Փարկ։

Եթե մեր զինվորն ինքնակամ լքել է պոստը և հայտնվել հակառակորդի մոտ, շատ վատ է, ավելի վատ է, եթե նրան փախցրել-տարել են:

Թե՞ դա տգեղ չէ և էթիկայի կանոններին համապատասխան է և վարվելակերպի, պահելաձևի ընդօրինակման ենթակա:

Вовремя предать это не предать, это предчувствовать!!!

Ադրբեջանական հակահայ ու Տեր-պետրոսյանական հակաղարաբաղցի սև քարոզների զուգահեռը։

Կառավարությունը անհապաղ պետք է ձեռնարկի միջոցառումներ՝ բանակցելու օտարերկրյա ներդրողների հետ՝ վեճերը լուծելու «խաղաղ» եղանակով։

Հաճախ թույլ են տրվում որոշ արտահայտություններ ու պիտակավորումներ, որոնց, այնուամենայնիվ, գտնում եմ, որ անդրադառնալ պետք է։

Մարտի 1-գործը հայտնվել է փակուղում և այնտեղից դուրս գալու որևէ հնարավորություն պրակտիկապես չունի։