Վլադիմիր Պուտինն իր ելույթում հարկ չհամարեց շնորհակալական խոսքեր հնչեցնել Նիկոլ Փաշինյանի հասցեին։

Այդ հարցը «տարածաշրջանում խիստ աննախադեպ օդանավակային» զրույցի ընթացքում չի քննարկվել:

Մարդու այդ տեսակի համար կարևորը բովանդակությունը չէ, ընձեռված հնարավորությունը օգտագործելը չէ, պետական ու անգամ անձնական շահը չէ։

Իսկ գլխավոր մեղավորը Սահմանադրական դատարանն է, հաջորդը կլինի 4-րդ իշխանությունը:

Նորագույն Հայաստանն անցյալի արատներից ձերբազատվող, պատմությունից դասեր քաղող, անցյալի լավն ու ճշմարիտը ապագայի հետ ներդաշնակող Հզոր համաշխարհային համակարգ է լինելու։

Դա կարող է հետևանքներ ունենալ ոչ միայն Նիկոլի, այլև Հայաստանի համար:

Այս ցուցանիշը համարյա անփոփոխ է վերջին տարիներին: 2017-ին՝ 92․5 % էր։

ՀՀ-ն պարտավոր էր ոչ թե ԱԳՆ խոսնակի բերանով ինչ-որ լղոզված հայտարարությամբ սահմանափակվել, այլ ամենաբարձր մակարդակով արձագանքել։

Պետք է վստահ լինեն, որ ապօրինությունների վրա ոչ մեկ ուշադրություն չի դարձնի, այլապես չեն գա:

Փաստորեն, Լուկաշենկոն, փորձելով «շողոքորթել» Փաշինյանին, ասել է, թե Ալիևը՝ «կիրթ մարդը», իր ընկերն է։

ՀՀ կառավարությունը Լարիսա Սորոսովնայի և ՀԱԿ-ի փեշի տակ է, և Նիկոլ Փաշինյանն անձամբ է ցուցում տալիս ոստիկանությանը։

Տղերքը զբաղված են էն ամենով, ինչն իրենց «խելքի բանն» է` ներքին թշնամության, ատելության ու անհանդուրժողականության սնուցմամբ։

Սորոսի վաստակները գործում են իշխանության անմիջական հովանավորությամբ:

Նրանք բարձր են կանգնած այդ օրենքներից, իսկ մնացած խեղճ ժողովուրդը այդ նույն օրենքների հետ ոչ մի առնչություն չունի։

Վլադիմիր Պուտինին օդանավակայանում դիմավորելու էր եկել փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանը։

Ամբողջությամբ տեղավորվում է «Պետությունը ես եմ» մոդելի մեջ, որի շրջանակներում էլ գործում է Փաշինյանը:

Երկրիս թիվ 1 աներձագը` ծալը պակաս, բերանից թույլ իմքայլական երեսփոխան Հրաչյա Հակոբյանը, հերթական «բոցն» է արել։

Պաշտպանյալը դեմ չէ «Սահակաշվիլիություն՝ փողի խոստման դիմաց» բանաձևի կյանքի կոչմանը, բայց վախենում է աթոռը կորցնելու հեռանկարից։