Այն, ինչ տեղի է ունենում Ռոբերտ Քոչարյանի անձի շուրջ, քաղաքական ռեպրեսիա է։

Այն հաշվարկը, որ հայ ազգը տենչում է ամեն գնով խաղաղության, ներկայիս հասարակության մեջ չունի պարարտ հող։

Ո՞վ է մեզանից ավելի անկախ, իրոք դժվարանում եմ պատասխանել։

Է՛հ, իրենք իրենց ենթակա լրատվամիջոցներին տանում են դրսի այցերի, հետո հարցնում, թե բա հը՞, ո՞նց է մամուլի ազատության վիճակը։ Պարզ չէ՞, թե ինչ պատասխան պետք է հնչի այդ հարցին։

5-րդ ալիքը ազատ խոսքի օազիսներից է, որը ըստ թավշյա խմբակի՝ պետք է չլինի։

«Տիկին Սիլվային» պատասխանատվության ենթարկելու հայցն էլ ինչպես քնած էր, այնպես էլ շարունակում է «քնած մնալ» դատավորի գզրոցում։

Ինձ մի պահ նույնիսկ թվաց, թե սխալմամբ հատել եմ սահմանը ու հայտնվել թշնամու հողում՝ գերու կարգավիճակում։

Հավանաբար չզարմանանք, եթե շատ մոտ ապագայում հայհոյանքներ և անեծքներ կարդանք ու լսենք Հայկ Նահապետի, Մեսրոպ Մաշտոցի, Նարեկացու հասցեին։

Եթե նորից մերժվի, ուրեմն վստահաբար կարող ենք ասել՝ փորձ է արվում ռեկտորի պաշտոնը կարել որևէ մեկի հագով:

Չեմ զարմանա, եթե ապագայում կազմակերպեն Հայաստան-Ադրբեջան ֆուտբոլային խաղը։

Արսեն Բաբայանը բաց նամակով դիմել է Գլխավոր դատախազին:

Ոչ մի աշխատանք, մանավանդ՝ քաղաքացիական, չի արդարացնում պատիվը վաճառելով օրվա հացի խնդիր լուծելը։

Հասկանում եմ, որ բարդ բան եմ ասում, չէ՞ որ ո՛չ տռանս են, ո՛չ ՀՀ քաղաքացիությունից են հրաժարվել։

Ուժային կառույցները ինչքան ուժ ունեն, խթանում են ՀՀ արդարադատության սրընթաց գահավիժումը։

Մարդ, որի լուռ համաձայնությամբ շարունակում են մտնել խմբագրություններ, իշխանական ֆեյքերի կանտոռաները թիրախավորում են լրագրողներին։

Եվ ովքե՞ր են հայհոյախոսողները: Հիմնականում անարժան, անհատապես իրենցից բան չներկայացնող կերպարներ։

Մի քանի օր է՝ պողոսները ակտիվ գործունեություն են ծավալում այն 60 արվեստագետների նկատմամբ, ովքեր պահանջում են Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցի փոփոխումը։

Դատավարությունը թեժ է լինելու՝ նորանոր ինքնախոստովանական բացահայտումներով, պինդ բռնվի: