Մեթյու Բրայզան հերթական անգամ հերքեց իր իսկ խոսքերը, որոնք ասել էր «Эхо Москвы» ռադիոկայանին տված հարցազրույցում։ Այս անգամ ամերիականցի համանախագահի արդարացումը, թե իրեն «ճիշտ չեն հասկացել լրագրողները»,  չի կարող «անցնել». գոյություն ունի հարցազրույցի ձայնագրությունը։ Ուշագրավ է, որ Ադրբեջանական կողմին է խիստ զայրացրել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահի հակասական պահվածքը։ «ANS-PRESS»-ը հաղորդում է, որ Ադրբեջանի նախագահի աշխատակազմի արտաքին հարցերով վարչության պետ Նորվուզ Մամեդովը հանդես է եկել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կոշտ քննադատությամբ։ Բնականաբար, ամենաշատը հասել է Մեթյու Բրայզային. «Միգուցե Բրայզան Հիլարի Քլինթոնին և Բարաք Օբամային կեղծ տեղեկություններ է հաղորդում իր կարիերայի առաջընթացի համար, այլ պաշտոնի համար և այլն։ Ուրիշ կերպ նրա պահվածքը չի կարելի մեկնաբանել»։

Սակայն նկատենք, որ  Բրայզայի դիվանագիտական «ոճն» առաջին հերթին վիրավորական է մեզ համար։ Այս էլ որերորդ անգամ ամերիկացի համանախագահը թույլ է տալիս իրականությանը չհամապատասխանող հայտարարություններ անել, հետո հերքել դրանք՝ բերելով հազար ու մի պատճառաբանություններ։ Մյուս կողմից, եթե Մեթյու Բրայզան միջնորդական լուրջ առաքելության հարցում պարբերաբար բանակցային գործընթացին հարվածող հայտարարություններ է անում,  ինչու՞ է նա շարունակում մնալ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ։ Այս համատեքստում հետաքրքիրն  այն է, որ Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների վերջին հանդիպումից անմիջապես հետո ադրբեջանական կողմը բարձրացրեց ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի նպատակարարմարության հարցը։ Զուգահեռաբար, Թուրքիայի նախագահն առաջարկում է բանակցային նոր ձևաչափ,  որում ԱՄՆ-ն ընդրկված չէ՝ Հայաստան, Ադրբեջան, Ռուսաստան, Թուրքիա։ Ռուսաստանցի համանախագահ Յուրի Մերզլյակովն իր հերթին հայտարարում է, թե ղարաբաղյան հակամարտությունը այն եզակի հիմնախնդիրներից է, որի կարգավորման հարցում Ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ը, ըստ էության, ունեն միևնույն դիրքորոշումը։  Ամեն դեպքում, հակամարտության կարգավորման՝ թափ հավաքող գործընթացների պայմաններում համանախագահները զարգացումների իրական վիճակի մասին ոչինչ չեն ասում։ Փոխարենը, ինքն իրեն հակասելով, խոսում է Բրայզան։ Տպավորություն է ստեղծվում, թե «Ղարաբաղն ու նրան հարակից տարածքները քայլ առ քայլ վերադարձվելու են Ադրբեջանին» և այս կարգի այլ հայտարարություններն արվում են ինչ-որ բան հասկացնելու կամ որոշ բաներ ստուգելու նպատակով։ Ինչևէ, լինի դա հերթական «լեզվի սայթաքում», թե միտումնավոր ապատեղեկատվություն, Մեթյու Բրայզան այս անգամ իսկապես չափն անցավ։ Եթե հայկական կողմը դա «կուլ» տա, ուրեմն Բրայզայի լեզուն այնքան էլ չի սայթաքում, ու Աղդամը, իրոք, բանակցությունների ժամանակ մեր հայրենիքը չի դիտարկվում։ Իսկ եթե Բրայզան համը հանել է, ապա պետք է  «պերսոնա նոն գրատա» ճանաչվի։

Վախթանգ Մարգարյան