Ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանն այսօրվա ասուլիսում անդրադառնալով ամանորյա ծիսակարգերին՝ նշել է, որ Նոր տարվա տոնակատարությունը Հայաստանում հազարամյակների պատմություն ունի, սակայն ժամանակի հետ ենթարկվել է օրացույցային փոփոխությունների։

Նրա խոսքերով՝ վաղնջական ժամանակաշրջանում Նոր տարին տոնել են գարնանային գիշերահավասարի օրը՝ մարտի 22–ին։ Այնուհետև քրիստոնեության ընդունումից հետո փոփոխությունների ենթարկվեց տոնացույցը, որը վերջնակնականապես ձևավորեց Սահակ Պարթև կաթողիկոսը, և Նոր տարվա օր ընտրվեց Քրիստոսի ծննդյան օրը՝ հունվարի 6–ը։

–Հունվարի 1–ը՝ որպես Նոր Տարի, տոնվել է 20–րդ դարի սկզբին,–ասել է ազգագրագետը։

Ըստ Հ. Խառատյանի՝ ամանորյա ծիսակարգերը կապված էին մարդուն շրջապատող բնաշխարհի հետ։ Ինչ վերաբերում է տոնական սեղաններին, բանախոսը նշել է, թե ավանդական մտածողությամբ չափազանց կարևորվում էին հատիկավոր և պատիճավոր ուտեստները, որոնք խորհրդանշում էին կյանքի շարունակականությունը, ինչպես նաև ընդեղենի, խնձորի և նռան առկայությունը։

–Մսեղենը ավանդապես, գոնե քրիստոնեության ընդունումից հետո, սեղանի բաղադրիչ մաս չի եղել,–նշել է բանախոսը։

7or.am