Ինչ ցանես, այն էլ կհնձես։

Այսօր դու բարձրանում ես Հրայր Թովմասյանի հոր տան տանիքի վրա, վաղը քեզ կարող են տանիքից ցած նետել, ընդ որում՝ քո այսօրվա երկրպագուները։

Այսօր դու դատում ես, վաղը ինքդ կարող ես դատվել, ընդ որում՝ Քրեական օրենսգրքի մի քանի հոդվածներով։

Այսօր դու ես հարց տալիս տանիքի ու ավտոմեքենայի թեմաներով։ Վաղը քեզ են հարցեր տալու։ Նույն թեմաներով։ Դեռ մի բան էլ ավելին։

Օրինակ՝ կարող են հարցնել, թե ո՞վ ստվերային ձևով հովանավորեց, որ դարձար թերթի տեր։ Չէ՞ որ խմբագրություն պահելը լուրջ միջոցներ է պահանջում։ Այդ որտեղի՞ց Իջևանից եկած խեղճ ու կրակ տղային փող։ Չէ՞ որ ինքդ ես հպարտությամբ նշում, որ այնքան ես աղքատ եղել, որ ուսման վարձի փողը մի կերպ ես վճարել։ Կարտոֆիլ ես մեշոկով բերել ու վաճառել։ Մյուս վաճառողները Երևանում արագ չեն հաստատվում։

Բոմժությունը և աղքատությունը որպես կրոն քարոզող տղային որտեղի՞ց փող, այն էլ իր կողմից ատելի ռեժիմի պայմաններում, որ բնակարան գնեց, ավտոմեքենա և այլն, և այլն, և այլն։

Զինված բանդաների ու մարդասպանության պատվեր տալու մեջ մեղադրվող Վանո Սիրադեղյանն ու ՀՀ առաջին օլիգարխ Խաչատուր Սուքիասյանն են հովանավորել Նիկոլ Փաշինյանին։ Բայց հետագայում ո՞վ տիրություն արեց նրան։

Այդ ինչպե՞ս էր ստացվում, որ թունդ ընդդիմադիր «Հայկական ժամանակ» թերթի համար առավելագույն բարենպաստ պայմաններ էին ստեղծվել։ Թերթն առանց վերադարձի տպագրվելու հնարավորություն էր ստացել։ Կրպակներում էլ ամեն ինչ անում էին, որ թերթը լավ վաճառվի։ Ինչո՞ւ։

Ինչպե՞ս է կարողացել Նիկոլն իր աղջկան նախորդ ռեժիմի օրոք ուղարկել դրսում սովորելու։ Չէ՞ որ դա թանկ հաճույք է։ Որտեղի՞ց պատգամավորի աշխատավարձ ստացողին այդքան միջոց։ Իսկ եթե փողերը գոյացել են թերթի բիզնեսից, ապա ստացվում է, որ նախորդ իշխանությունների օրոք թունդ ընդդիմադիր գործչի թունդ ընդդիմադիր թերթը ծաղկել է։ Իյա՜, իրո՞ք։

Ինչպե՞ս էր ստացվում, որ թունդ ընդդիմադիր Նիկոլի թերթն ու կայքը նախորդ իշխանությունների օրոք լցված էին գովազդով։ Եվ դա այն դեպքում, երբ նախորդ իշխանություններն ամեն ինչ անում էին, որ իրենց վերահսկողությունից դուրս գտնվող որևէ կայքի (չենք ասում հեռուստատեսության, ռադիոյի կամ թերթի, քանզի դրանք ուղղակի կամ անուղղակի ձևով վերահսկվում էր Բաղրամյան 26–ի կողմից) մեկ դրամի գովազդ չտրվի։ Բայց արի ու տես, որ «Հայկական ժամանակի» կայքը ողողված էր գովազդներով։

Այդ ինչպե՞ս ստացվեց, որ բեսամթ ընդդիմադիր Նիկոլ Փաշինյանը Սերժ Սարգսյանի նախագահության տարիներին դարձավ պատգամավոր։ Եթե նախկինում բռնապետություն էր ու իշխանությունն ամեն ինչ, այդ թվում՝ պատգամավորների ցուցակը վերահսկում էր, ուրեմն Նիկոլը պատգամավոր է դարձել որպես հաճախորդ։ Իսկ եթե դա այդպես չէ, ապա նա պետք է ներողություն խնդրի, որ ստել է ու խաբել իրեն հավատացող պողոսներին, թե բա մենակ «դաբրոյով» են դեպուտատ դառնում։

Հետաքրքիր կլինի պարզել տանիքասեր պաշտպանյալից, թե ո՞ւմ հովանավորությամբ էր նա ընդդիմադիր աշխատելիս բարձրանում ավտոտնակների տանիքներին ու իր ճղճղան ձայնով դիմում բազմաչարչար քաղաքացիներին։

Մի խոսքով, բազմաթիվ հարցեր կան։ Սրանք համեմատաբար անմեղ հարցեր են։ Այս հարցերին պատասխանելուց հետո պաշտպանյալը պետք է կոնկրետ հարցերի պատասխանի 2008–ի մարտի 1–ի թեմայով։

Պաշտպանյալը հետագայում պետք է պատասխանի նաև այն հարցին, թե ինչո՞ւ է սիլի–բիլի արել թուրքական 5–րդ շարասյան՝ «ծռերի» հետ։ Ի՞նչն է իրեն կապել ավարտված ու վաղուց բացահայտված օտարերկյա գործակալ Արման Բաբաջանյանի հետ. չէ՞ որ իրենք իրարից մարդկայնորեն զզվում են։ Ո՞վ է իրեն միավորել սրանց հետ։

Իսկ վերջում, այսպես ասած, «նա դեսերտ», պաշտպանյալը կանդրադառնա այն հարցերին, թե ով ինչքան է իրեն մուծվել որպես հեղափոխական սեփականատեր։ Որտեղի՞ց է գոյացել «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության բյուջեն, նախկին մաքսավոր Արմեն Ավետիսյանը բացի երևացող հյուրանոցից ուրիշ էլ ի՞նչ է տվել Նիկոլին, որը չի երևում։ Նույնը մյուս նախկին օլիգարխ, իսկ հետագայում հեղափոխական սեփականատեր դարձածների մասով։

Առայժմ այսքանը։

Հայկ Ուսունց