Մեզ մտահոգում է Հայաստանի արտաքին քաղաքական վեկտորը։

«Արևմուտքը սիրաշահում է Հայաստանին՝ ընդդեմ Ռուսաստանի»։

Հասարակությունը պետք է քաղաքականությունը համադրի բժշկության հետ:

Մեր հասարակությանը ցավի ու ստորացման մեջ պահելով փորձում են անընդհատ զիջումներ կորզել:

Արդյունքը Հայաստանի տարածքից ռուսական զորքերի վտարումն է, Հայաստանի տարածքում ՆԱՏՕ-ի օբյեկտների ու բազաների հայտնվելը։

Հայաստանի և Ռուսաստանի փոխհարաբերությունները փոփոխություններ կկրեն ՆԱՏՕ-ի հետ Հայաստանի փոխգործակցության լույսի ներքո:

Հարավային Կովկասում խաղաղություն կարող է հաստատվել միայն Իրանի, Ռուսաստանի ու Թուրքիայի համաձայնությամբ:

Փորձում են Իրանին ներքաշել ձգձգվող հակամարտության մեջ, իսկ Ադրբեջանի կողմից Արցախի բռնազավթումն Իրանին սադրելու փորձ է։

Նրանք այսօր փակուղի են շարժվում։

Հիմա Հայաստանում, ցավոք սրտի, քաղաքականություն է վարվում՝ ուղղված ՀԱՊԿ-ի վարկաբեկմանը և ՀԱՊԿ-ից Հայաստանի դուրս գալուն։

Երևան-Մոսկվա հարաբերությունների դրաման։

Նման հայտարարություններ անողներին պետք է ուղիղ ասել, որ իրենք պատրաստվում են հայերին ավելի մեծ ողբերգության մեջ գցել՝ հայկական պետականության համար անհասկանալի հեռանկարներով։

Սա նույնպես այս աշխարհաքաղաքական ռազմավարության մաս է՝ թուլացնել Ռուսաստան ավանդական դիրքերը՝ որպես կարևոր հավասարակշռող, կայունացնող տարր, և լարվածության աղեղ ստեղծել մեր սահմանների շուրջ։

Ռուսաստանը չի կարող օգնություն ցուցաբերել Հայաստանին այն իրավիճակում, երբ երկրի ղեկավարության քաղաքական էլիտան իրականում շահագրգռված չէ պաշտպանել Հայաստանի ազգային շահերը։

Սա չի բխում հայ ժողովրդի շահերից, որոնք դրա պատճառով դառնում են երկրի ներկայիս ղեկավարության ստեղծած իրավիճակի պատանդը։

Հայաստանի դեմ կիրառում են դեմոգրաֆիկ զենք, որի նպատակն է ներսից նվաճել երկիրը:

Վիկտոր Բարանեցը մեկնաբանել է հայ-ռուսական հարաբերությունների ճգնաժամը և կանխատեսում է արել հետագա զարգացումների վերաբերյալ։

Անդրադարձ՝ հասարակությանը հուզող հարցերին։