«Այսօր ժողովրդի համբերության բաժակը լցված է, և յուրաքանչյուր անզգույշ քայլից այն պարզապես կարող է պայթել»։

Հայաստանում ընդամենը անհապաղ իշխանափոխության խնդիր կա, որպեսզի մենք ոչ միայն մեր ներքին խնդիրները լուծենք, այլև անկախությունը չկորցնենք։

«Հայաստանում ցավում են Լևոն Հայրապետյանի համար, որովհետև առանցքային գործիչ է եղել, մեծ բարերար...»։

«Ակտիվ պատերազմական գործողություններն ամեն վայրկյան էլ կարող են սկսվել»։

«Կրակահերթերն անընդհա՛տ են։ Մանկապարտեզում հիմա երեխաներին խաղասենյակ չեն թողնում, որովհետև ուղիղ գնդակների տակ է»։

«Որպեսզի չկորցնի ամբողջը, Սերժ Սարգսյանը պարտավոր կլինի զիջել մասը, թեկուզև՝ մեծ մասը»։

«Անվերջ նվնվալով խնդիրը չի լուծվելու»:

Սերժ Սարգսյանը քաղաքական ռեսուրս չունի։ Նա նաև հետաձգում է այդ գործընթացը, չի կարողանում կոնսոլիդացիա ապահովել իր շուրջը։

Չեմ հավատում, ինքն էդպիսի ռիսկ չէր անի, որ առանց նրանց թույլտվության՝ կեղծեր ստորագրությունները։ Մանավանդ որ Աշոտի հետ Կճոյանը երկու անգամ գնացել է օֆշորային գոտի՝ Կիպրոս։ Մի անգամ ես եմ ճանապարհել օդանավակայանում, մի անգամ էլ Կճոյանն առանձին է գնացել։

«Երբ խորհրդարանական կառավարման համակարգը վերածվում է զենքի՝ սեփական աթոռը պահելու համար, այն երկար պատմություն չի ունենա դրա հեղինակի համար»։

«...Թե ինչպես կարձագանքի Հայաստանը՝ ոչ ոքի չի հետաքրքրում»։

«Ջոն Հեֆերնը ոչ միայն տարածքներ հանձնելու մասին է խոսում, այլ նաև պաշտպանում է օֆշորային սկանդալներում ներգրավված Տիգրան Սարգսյանին»։

«Դա իմիտացիա ստեղծելու նպատակ ունի, և կարծում եմ՝ ՀՀ քաղաքացիներն էլ միամիտ չեն, և ամեն ինչ շատ ճիշտ գնահատում են»։

«Նման անսկզբունքային կեցվածքի պատճառով են ի հայտ գալիս միակողմանի հայտարարությունները»:

«Այս իշխանությունները վախենում են ժողովրդից, ՀՀ քաղաքացուց, նրա քվեից, նրա ազատությունից, նրա իրավունքից, և դրա համար գողանում են ընտրությունները»։

Ներկայումս ուսումնասիրվում են մի քանի այլ աղմկահարույց գործեր, որոնցում նույնպես շոշափվում է Տիգրան Սարգսյանի անունը:

Մնում է հուսալ, որ Հայաստանի իշխանությունը թույլ չի տա իրեն շահագործել Վրաստանի վրա ճնշում գործադրելու համար. ոչ մի կերպ և ոչ մի պարագայում:

«Մեր հիմնական նպատակը պետք է լինի Արցախի հարցում զիջողական տեսակետ ունեցող գործիչներին հակառակում համոզելը, իսկ դրա անհնարինության դեպքում՝ վերջիններիս որոշում ընդունելուց հեռու պահելը»։