Ես քվեարկել եմ Երևանում, Գրողների միության շենքում, որն ուներ երկու ընտրատեղամաս՝ 9/23 և 9/24: Կարծեմ՝ քվեարկել եմ 9/23-ում: Բնականաբար, ասել եմ՝ ոչ:

Քվեարկության հատուկ գնացել էի ուշ երեկոյան, որպեսզի պատկերացում կազմեի օրվա ընթացքում քվեարկողների թվի և քվեարկության ընթացքի մասին, նաև՝ հարցուփորձի միջոցով: Երբ սեղանի հետևում նստած հանձնաժողովի անդամը, մատյանի էջերը թերթելով, փորձում էր գտնել իմ անունը, նկատեցի, որ արդեն օրվա վերջում հազիվ 30 տոկոսն էր քվեարկել:

Այսօր նայում եմ պաշտոնական թվերը և տեսնում, որ իմ գնահատականը մոտավորապես ճիշտ էր: 9/23-ում գրանցված է եղել 1716 ընտրող, քվեարկել է 469-ը, որոնցից 103-ը՝ այո, 347-ը՝ ոչ: Իսկ 9/24-ում գրանցված է եղել 1360 ընտրող, քվեարկել է 497-ը, որոնցից 144-ը՝ այո, 328-ը՝ ոչ:

Ես համոզված եմ, որ ընդհանուր հանրապետությունում քվեարկության իսկական պատկերը հենց սա կլիներ, եթե չլինեին համատարած ընտրախախտումները:

Իհարկե, իմ եզրակացությունը չեմ կառուցում միայն այս ընտրատեղամասի արդյունքների վրա, այլ հիմնվում եմ երեկ և այսօր լրատվամիջոցներում և սոցցանցերում ներկայացված խախտումների տեսանյութերի, դիտորդների գնահատականների, բազմաթիվ լրագրողների և քաղաքացիների հետ իմ զրույցների վրա:

Ես կարծում եմ, որ դեկտեմբերի 6-ին տեղի է ունեցել լրջագույն հանցագործություն, որի արդյունքում հայ ժողովուրդը զրկվել է Հայաստանի ապագային վերաբերող ամենակարևոր հարցի շուրջ իր կամքն արտահայտելու հնարավորությունից:

Վարդան Օսկանյանի ֆեյսբուքյան էջից