Ելույթի հիմնական մասը նվիրված էր Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման խնդրին։ Դեսպանն ընդգծեց, որ 1915թ. Ցեղասպանության պատշաճ իրավական գնահատականի բացակայությունը համապատասխան պայմաններ է ստեղծում մեր օրերում մարդկության դեմ նման հանցագործությունների իրականացման համար։ Որպես դրա վառ օրինակ` մատնանշվեցին Սիրիայում և Իրաքում տիրող իրավիճակի հետևանքով տարածաշրջանի հայ, ասորի, եզդի և այլ ժողովուրդների նկատմամբ իրականացվող ոճրագործությունները։

Դեսպանն ընդգծեց, որ Հայաստանը շարունակելու է Ցեղասպանության ճանաչման և դատապարտման միջազգային արշավը, ինչի լավագույնս իրականացմանը նպաստելու համար կարևոր է Շվեդիայում և այլ երկրներում հայ և ասորի համայնքների միջև առկա համագործակցության ամրապնդումը և համատեղ ձեռնարկների իրականացումը։

Դեսպանի ելույթը լայնորեն լուսաբանվեց շվեդական լրատվամիջոցներով։