Երբ Արիստոտելն իր աշխատանքներում սահմանեց «քաղաքականություն» հասկացողությունը՝ որպես «պետությունը կառավարելու լավագույն ուղիների մասին տեսություն», նրա պատկերացման մեջ անգամ չէր կարող տեղավորվել, որ դարեր անց հայտնվելու է մի պետություն, որի իշխանություններն իրենց գործունեությամբ փորձելու են ապացուցել, որ քաղաքականությունն իրականում «պետությունը կառավարելու վատագույն ուղիների մասին տեսություն է», և որ թեզը պետք է ոչ միայն տեսություն մնա, այլ իրագործվի ռեալ կյանքում:

«Մայրաքաղաքում նկարազարդվել է 269 բակային տարածք: Այս տարի գունազարդվել է 9 շենք: Թե՛ այս և թե՛ մյուս բակերի նկարազարդման աշխատանքները կշարունակվեն նաև հաջորդ տարի», - գրված է Երևանի քաղաքապետարանի պաշտոնական կայքում: Սա, իհարկե, ինքնին լավ գաղափար է. չէ՞ որ մեզանից շատերը միայն կողմ են, որ մեր քաղաքն ավելի պայծառ և գունազարդ դառնա: Սակայն ցանկացած գաղափար պետք է ադեկվատ լինի իրականությանը և ստեղծված պայմաններին: Տվյալ պարագայում գաղափարն ու իրականությունն իրար մոտ են այնքան, որքան, օրինակ, Երկիր մոլորակն ու Նեպտունը: Ախր, կարծես թե տրամաբանական է, որ սկզբից պետք է լուծել առաջնահերթ խնդիրները, իսկ հետո նոր փողերը ինչ-որ շռայլությունների վրա ծախսել: Բայց, արի ու տես, որ մեր երկրում տրամաբանությունն ինչ-որ սպեցիֆիկ դրսևորումներ է ստանում: