Գազանանոցում բնակվող կենդանիներից շատերն իրենց դես ու դեն էին նետում, պատեպատ զարկվում, ճողոպրելու ելք փնտրելու հույսով տենդագին հոտոտում վանդակաճաղերի երկաթներն ու կրծոտելու գնով դրանցից ազատվելու ճիգեր գործադրում: Մյուսներն, ընդհակառակը, սմքել էին, մազաթափվել: Հաշտված իրենց այս կարգի գոյությանը, նրանք լիովին անկյալացել էին, կորցրել երբեմնի ախորժակը, քաշվել վանդակների անկյուններն ու անշարժ փռվել հատակին: Փակված լինելով վանդակում' նրանք կարոտում էին ազատությանը: Ոմանց մոտ անձկությունը մերթ ընդ մերթ վերաճում էր կատաղի բողոքի, մյուսների մոտ' փոխվում բացարձակ անտարբերության: Ու նրանք' սատկելը գերության մեջ ապրելուց ավելի էին գերադասում: Կենդանիների տառապանքը տեսնելով, գազանանոցի տնօրեն անասելի տրտմել էր: Երկար ու ձիգ մտորումներից հետո, նա ստեղծված իրավիճակից դուրս գալու ելքն, այնուամենայնիվ, գտավ: Ազատե՞ց նրանց...Ամենևին, ուղղակի բոլոր վանդակներում նա հեռուստացույց տեղադրեց ու սկսեց հատուկ' կենդանիների համար ծրագրված հաղորդումներ հեռարձակել... Ու, իսկապես, այդ պահից իսկ' գազանանոցի կյանքը հիմնովին փոխվեց: Գազանների բողոքն ու ընդվզումը աստիճանաբար դադարեց: Նրանց սկսեցին ջունգլիների, սավաննայի, տափաստանների ու կուսական անտառների' նրանց հարազատ հայրենիքների մասին վավերագրական ֆիլմեր ցուցադրել: Ու, ա~յ քեզ հրաշք...Կենդանիներն, իսկապես, երկրորդ շնչառությունն առան: Ենթադրաբար, կենդանիների ճաշակն ու ըմբռնումներն էլ միանշանակ չէին: Այծյամները, զեբրերը, այծքաղերն ու քարայծերը, առյուծների մասին պատմող տեսահոլովակները սարսափ ֆիլմեր էին համարում: Իսկ առյուծների համար' քարայծների, զեբրերի ու այծյամների հեռուստաէկրանին հայտնվելն իսկ, ասես ախորժաբեր հաբ լիներ:Կարճ ասած, գազանները ողջ օրն անց էին կացնում հեռուստաէկրաններին կառչած' անխտիր նայելով բոլոր հաղորդումները: Պրպտող տնօրենը, սակայն, սրանով չբավարարվեց: Նա նոր հեռուստաշարի գաղափար հղացավ, որն էլ ավելի մեծ ցնծությամբ ընդունվեց: Հաղորդումների միայն անվանումներն արդեն' «Նեղոսյան կոկորդիլոսի մեծ սերը», «Թե ինչպես կրծոտեցի վարժեցնողին», «Ինչպես պոզահարել որսորդին», ամեն ինչ արժեին: Նկարահանումներն անչափ գրավիչ էին և, գազանները տարված գլխավոր հերոսների բնականությամբ, մոռանալով աշխարհում ամեն բան, անվերջ ծափահարում ու լաց էին լինում: Ու, որպեսզի հղացած գաղափարն իր ցանկալի ավարտին հասցնի, տնօրենը ձեռնամուխ եղավ «Վանդակ, դու հրաշալի ես...» նոր հեռուստաշարի էկրանավորման աշխատանքներին: Գազաններին հորդորում էին, թե գազանանոցում ապրելն, իսկապես, մեծագույն առավելություն է, որ այն օգտավետ է առողջության համար, որ հենց այնտեղ է որ կա' անկախության ու անվտանգության իսկական երաշխիքը: Ու, իսկապես, արդյունքը գերազանցեց բոլոր սպասելիքները...Հաղորդաշարի ավարտից հետո բոլոր գազաններն անասելի հուզվել էին: Նրանք նայում էին մեկմեկու, ներքուստ խոստովանելով' «Իսկապես, մեր բախտն իսկապես բերել է, որ մենք... ապրում ենք... գազանանոցում...»։

Փոխադրությունը՝ Արթուր Ազարյանի