Եվրոպաներում, մասնավորապես, Սուրբ Աթոռում շրջագայելուց, Հռոմի պապին մոտիկից տեսնելուց հետո վերադառնալով Հայաստան՝ Արմեն Աշոտյանի առաջին գործը եղավ Սիսիանի ուղղությամբ հեռակա հայացք նետելը, որտեղ կիրակի օրը ոչիշխանական ուժերի «եռյակը» հերթական հանրահավաքն անցկացրեց:

Չկարծեք, թե Սուրբ Աթոռից ու Հռոմի պապից ներշնչված՝ Աշոտյանը որոշել է մտորել ու բարձրաձայնել Սյունիքի մարզպետի պաշտոնում Լիսկային վերանշանակելու անարդար ու խայտառակ որոշման մասին: Որոշում, որն, ի դեպ, դեռ Սերժ Սարգսյանի կողմից չի հաստատվել-ստորագրվել, բայց արդեն Լիսկային շախով-շուխով տարել ու պաշտոնապես ներկայացրել են մարզպետարանի աշխատակիցներին:

Աշոտյանի հայացքը շրջանցել է նաեւ այս ապօրինությունը:

Աշոտյանը ուշադրություն է հրավիրել այլ հանգամանքին, ինչը նրան զարմացրել ու զայրացրել է, եւ նա այդ մասին խոսում է սպառնալից տոնով։

«Ինձ տեղեկություններ են հասնում, որ այնտեղ, որտեղ կրթական հաստատությունների տնօրենները «եռյակի» կուսակցությունների, մասնավորապես, ԲՀԿ-ի ներկայացուցիչներ են, հանրահավաքային գործընթացի մեջ փորձում են ներքաշել ուսումնական հաստատությունները… Հեռո՛ւ մնացեք կրթական համակարգից, եթե չեք կարողանում ձեր կոչերով, լոզունգներով, քաղաքական դիրքորոշումներով մարդ հավաքել: Դա չի նշանակում, որ պետք է ուսումնական հաստատություններից, այնտեղ, որտեղ ի վիճակի եք, մարդ բերեք»,- լրատվամիջոցներից մեկի հետ զրույցում հայտարարում է Աշոտյանը՝ զգուշացնելով, որ համապատասխան հաստատությունների ղեկավարները պատասխանատվության կենթարկվեն օրենքով սահմանված կարգով:

Ինչպես նկատեցիք, Աշոտյանն ուզում է «Հռոմի պապից ավելի կաթոլիկ երեւալ», ինչն, իհարկե, ծիծաղելի է:

Թեպետ, նրա այս կեցվածքը հիշեցնում է նաեւ մեկ այլ ասացվածք՝ «Գողը գոռում է՝ բռնե՛ք գողին»:

Սուրբ Աթոռից վերադարձել ու սրբի կերպարանք է ընդունել, խոսում է քաղաքական գործընթացներից կրթական հաստատությունները զերծ պահելու մասին, բարբառում նման մոտեցումների անընդունելի լինելու մասին:

Ա՛յ մարդ, էս ի՜նչ սուրբ է ՀՀԿ փոխնախագահը: Նա երեւի մինչեւ հիմա տեղյակ չի եղել ու չի տեսել, թե ինչպես է իր հարազատ կուսակցությունը բոլոր նախընտրական շրջաններում օգտագործում կրթական հաստատություններում սովորողներին եւ դրանց ղեկավարներին:

Ընդ որում, օգտագործել եւ շարունակում է օգտագործել անխնա ձեւով՝ ուսանողությանն ու բարձր դասարանցիներին, բուհերի ղեկավարությանն ու դպրոցների տնօրեններին ներգրավելով ամենատարբեր գործընթացներում, որոնք միտված են ՀՀԿ-ի հեղինակության, նրա քաղաքական «կշռի» եւ առաջնորդի վարկանիշի բարձրացմանը:

Այլ հարց է, որ այդ ամենը որեւէ օգուտ չի տալիս. կրթական ոլորտի ներուժի օգտագործման միջոցով ՀՀԿ-ի եւ նրա առաջնորդի հեղինակությունը չի բարձրանում, բայց որ Աշոտյանը միշտ էլ ակտիվորեն օգտագործել է եւ շարունակում է օգտագործել այդ վարչական ռեսուրսը, փաստ է:

Հաճախ այնպես են օգտագործում, որ երիտասարդությունը փուչիկներից «պաժառ» է ընկնում, իսկ ուսուցիչներն էլ մինչեւ գետին խոնարհվում են ՀՀԿ փոխնախագահ Գալուստ Սահակյանի առջեւ: Կամ՝ նախընտրական արշավի ընթացքում ՀՀԿ առաջնորդին դիմավորելու համար ժամերով փորձում են նրա մուտքի պահը՝ «Մովսես առաջնորդն է գալիս»:

Էլ չենք խոսում ընտրական տեղամասերը դպրոցներում տեղակայելու մասին, որոնց տնօրենների 90 տոկոսը ՀՀԿ-ական են, իսկ մանկավարժներն էլ ներգրավված են ընտրական գործընթացներում (հանձնաժողովներում)` հիմնականում որպես ընտրակեղծարարներ:

Իսկ Աշոտյանը եկել ու չգիտես՝ ինչեր է խոսում:

Բուհերի ուսխորհուրդներն առավոտից իրիկուն զբաղված են ՀՀԿ-ի քարոզչությամբ եւ ուսանողներին հանրապետականացնելով, իսկ Աշոտյանը հայացքը հառել է Սիսիանի կողմը և ուզում է ղեկավարության առաջ միավորներ հավաքել:

Իսկ իշխող ուժին ո՞վ պետք է հիշեցնի օրենքները չխախտելու մասին, եւ ո՞վ պետք է նրան զգուշացնի, որ կրթական հաստատությունները որպես քաղաքական գործիք օգտագործելու մշտական գործելակերպը ենթակա է պատասխանատվության:

Կիմա Եղիազարյան