ԼՂՀ վարչապետի մամուլի խոսնակ. «Ո՞վ ասաց, որ դիվերսանտի տեսքը պետք է գիտությունների թեկնածուի կամ պետական պաշտոնյայի տեսք լինի»
Թեև ես բնավորություն չունեմ «Ֆեյսբուքի» «արդիական» թեմաների հոսքին տրվելու, բայց այս անգամ պետք է գրեմ, քանի որ բացի արդիական լինելուց՝ այս խնդիրը նաև կարևոր նշանակության է... Հաշվի առնելով նախորդ մանր-մունր դեպքերը՝ չեմ զարմանում Քարվաճառի դիվերսիայի շուրջ ստեղծված տեղեկատվական անգրագետ աղմուկից ու խուճապից: Սակայն մի քանի խնդրանք-հետևություն կուզեի բխեցնել դրանից՝ 1. Այսպիսի դեպքերում չպետք է տրվել բամբասանքներին, որոնք սովորաբար թե՛ ուղղորդված, թե՛ ինքնահոսի են լինում: Այս պարագայում այնքան իրարամերժ տեղեկություններ եմ ստացել բազմազան աղբյուրներից, որ ինձ թվում էր, թե խոսքը բազմաթիվ դեպքերի մասին է: Չպետք է մոռանալ, որ կան պաշտոնական աղբյուրներ, որոնք ամենաձեռնահասն են խնդրո առարկայի վերաբերյալ: Բարեբախտաբար, այդ աղբյուրները (մասնավորապես՝ ՊՆ-ն) բավականին թափանցիկ ու օպերատիվ են գործում: Չի կարելի երկրորդ ձեռքի «տեղեկատվության» տարածման շղթայի օղակ դառնալ, էլ չասեմ, որ ֆեյսբուքյան ընկերոջ մորաքրոջ տղայի աներձագի քենակալն այնքան շեղմամբ տեղեկատվություն է տալիս, որ միգուցե ավելի լավ կլիներ վստահել ադրբեջանական աղբյուրներին, քան իրեն: 2. Խուճապի չպետք է մատնվել, հատկապես երբ թիկնած ես համակարգչի առջև երևանյան կամ այլ քաղաքի բնակարանումդ, քանի որ, նախ՝ դիվերսիաների նպատակներից մեկը սովորաբար խուճապ առաջացնելն է լինում, ինչին «մեծահոգաբար աջակցում են» թե՛ անհատները, թե՛ որոշ լրատվամիջոցներ: Բացի դրանից, ստացված տեղեկատվությունը սովորաբար մեծ շեղումով է տեղ հասնում՝ ձեզ ստիպելով հավատալ ուռճացված պատմություններին: Մի թարմ օրինակ. Քարվաճառի մի բնակչի հավաստմամբ՝ այդ օրերին տեղի բնակիչների մոտ խուճապ չկար, և նրանք դիվերսիոն խմբի վտանգին վերաբերվում էին հումորով, այնինչ տասնյակ կիլոմետրերով հեռու գտնվող Վարդենիսում (և ոչ միայն այնտեղ) նկատվում էին խուճապի նշաններ: 3. Բացի բամբասանքի շղթայի օղակ դառնալուց՝ ոմանք չեն դիմանում նաև «փորձագիտական լուրջ կարծիք» հայտնելու կամ «հեծանիվ հայտնաբերելու» գայթակղությանը՝ առանց համապատասխան փորձ/հմտություն և տեղեկատվություն ունենալու: Օրինակ՝ ո՞ւմ խելքին է փչել վիճարկել ձերբակալված դիվերսանտի՝ դիվերսանտ լինելու հանգամանքը՝ ելնելով նրա լուսանկարից: Ո՞վ ասաց, որ դիվերսանտի տեսքը պետք է գիտությունների թեկնածուի կամ պետական պաշտոնյայի տեսք լինի. երևի ակնկալվում էր այդ տարաբախտի մարմնին տեսնել գրքի դաջվածք...
ԼՂՀ վարչապետի մամուլի խոսնակ. «Ո՞վ ասաց, որ դիվերսանտի տեսքը պետք է գիտությունների թեկնածուի կամ պետական պաշտոնյայի տեսք լինի»
Թեև ես բնավորություն չունեմ «Ֆեյսբուքի» «արդիական» թեմաների հոսքին տրվելու, բայց այս անգամ պետք է գրեմ, քանի որ բացի արդիական լինելուց՝ այս խնդիրը նաև կարևոր նշանակության է...
Հաշվի առնելով նախորդ մանր-մունր դեպքերը՝ չեմ զարմանում Քարվաճառի դիվերսիայի շուրջ ստեղծված տեղեկատվական անգրագետ աղմուկից ու խուճապից: Սակայն մի քանի խնդրանք-հետևություն կուզեի բխեցնել դրանից՝
1. Այսպիսի դեպքերում չպետք է տրվել բամբասանքներին, որոնք սովորաբար թե՛ ուղղորդված, թե՛ ինքնահոսի են լինում: Այս պարագայում այնքան իրարամերժ տեղեկություններ եմ ստացել բազմազան աղբյուրներից, որ ինձ թվում էր, թե խոսքը բազմաթիվ դեպքերի մասին է: Չպետք է մոռանալ, որ կան պաշտոնական աղբյուրներ, որոնք ամենաձեռնահասն են խնդրո առարկայի վերաբերյալ: Բարեբախտաբար, այդ աղբյուրները (մասնավորապես՝ ՊՆ-ն) բավականին թափանցիկ ու օպերատիվ են գործում: Չի կարելի երկրորդ ձեռքի «տեղեկատվության» տարածման շղթայի օղակ դառնալ, էլ չասեմ, որ ֆեյսբուքյան ընկերոջ մորաքրոջ տղայի աներձագի քենակալն այնքան շեղմամբ տեղեկատվություն է տալիս, որ միգուցե ավելի լավ կլիներ վստահել ադրբեջանական աղբյուրներին, քան իրեն:
2. Խուճապի չպետք է մատնվել, հատկապես երբ թիկնած ես համակարգչի առջև երևանյան կամ այլ քաղաքի բնակարանումդ, քանի որ, նախ՝ դիվերսիաների նպատակներից մեկը սովորաբար խուճապ առաջացնելն է լինում, ինչին «մեծահոգաբար աջակցում են» թե՛ անհատները, թե՛ որոշ լրատվամիջոցներ: Բացի դրանից, ստացված տեղեկատվությունը սովորաբար մեծ շեղումով է տեղ հասնում՝ ձեզ ստիպելով հավատալ ուռճացված պատմություններին: Մի թարմ օրինակ. Քարվաճառի մի բնակչի հավաստմամբ՝ այդ օրերին տեղի բնակիչների մոտ խուճապ չկար, և նրանք դիվերսիոն խմբի վտանգին վերաբերվում էին հումորով, այնինչ տասնյակ կիլոմետրերով հեռու գտնվող Վարդենիսում (և ոչ միայն այնտեղ) նկատվում էին խուճապի նշաններ:
3. Բացի բամբասանքի շղթայի օղակ դառնալուց՝ ոմանք չեն դիմանում նաև «փորձագիտական լուրջ կարծիք» հայտնելու կամ «հեծանիվ հայտնաբերելու» գայթակղությանը՝ առանց համապատասխան փորձ/հմտություն և տեղեկատվություն ունենալու: Օրինակ՝ ո՞ւմ խելքին է փչել վիճարկել ձերբակալված դիվերսանտի՝ դիվերսանտ լինելու հանգամանքը՝ ելնելով նրա լուսանկարից: Ո՞վ ասաց, որ դիվերսանտի տեսքը պետք է գիտությունների թեկնածուի կամ պետական պաշտոնյայի տեսք լինի. երևի ակնկալվում էր այդ տարաբախտի մարմնին տեսնել գրքի դաջվածք...
Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության վարչապետի
մամուլի խոսնակ Արտակ Բեգլարյանի ֆեյսբուքյան էջից