Հայաստանի բնակչության 90 տոկոսը համոզված է, որ այս երկրի թիվ մեկ պրոբլեմը Սերժ Սարգսյանն ու նրա մերձավոր շրջապատն են: Անհասկանալի է, սակայն, թե այս դեպքում ի՞նչն է խանգարում մեզ միասնաբար ազատվել այս աղետից: Մի՞ թե դրա միակ խոչընդոտը «Բա որ սա գնաց, ո՞վ է գալու» կամ «Մենք երաշխիք չունենք, որ սա գնաց ավելի վատը չի գալու» միամիտ և բացառապես կագեբեական քարոզչության արդյունք հադիսացող ձևակերպումներն են, որոնք վերջին շրջանում, որպես ռեժիմի դեմ չպայքարելու ԱՐԴԱՐԱՑՈՒՄՆԵՐ հաճախակի են լսվում:

Սա ի՞նչ է` սեփական ուժերի թերագնահատում, ստրուկի հոգեբանությո՞ւն, հարմարվողականությո՞ւն, թե՞ հուսահատության տարածման միջոցով դիմադրության կենտրոնները մարելու, փոշիացնելու էժանագույն փորձ:
Մի՞ թե կարելի է սեփական ոչ բավարար վճռականությունը թաքցնել նման ոչ պատվաբեր ձևակերպումների տակ: Ինչպե՞ս կարելի է հրաժարվել ազգակործան այս ռեժիմի դեմ պայքարից, ապագայում ինչ-որ հավանական իրադաձություններից վախենալու պատրվակով, այն պայմաններում, երբ շուտով այդ «հավանական զարգացումները» նման աղետալի պայմաններում կդառնան անհավանական տարբերակներ: Սերժ Սարգսյանի ռեժիմի պահպանման պարագայում մենք ուղղակի կկորցնենք մեր պետականությունը և վերջ:

Հարկավոր գիտակցել պարզագույն մի բան. մենք՝ միասնական ՀՀ քաղաքացիներս ուժեղ ենք, մենք ենք ձևավորում իշխանությունը, իսկ ստեղծված օրհասական իրավիճակը մեզ ուղղակի պարտադրում է ազատվել Հայաստանի կենսական ռեսուրսները մսխող վարչախմբից և ձևավորել լեգիտիմ իշխանություն: Իսկ եթե գա ավելի վատը, կազատվենք նաև նրանից և այդպես շարունակ` վատ աշխատողներին հեռացնենք, լավ աշխատողներին վերանշանակենք..... որպես տան տերեր մենք պետք է ԸՆՏՐԵՆՔ:

Հ.Գ. Ժողովրդավարությունը, որին մենք այդքան ձգտում ենք հենց այդ ընտրության հնարավորությունն է: Ընտրություն վատի ու լավի, լավի ու ավելի լավի, վատի ու ամենավատի միջեւ: Քանի դեռ մենք զրկված ենք ընտրության այդ հնարավորությունից, մեզ պարտադրված գործող վարչախումբը ամենավտն է, որից օր առաջ հարկավոր է ազատվել:

Արեգ Գևորգյանի ֆեյսբուքյան էջից