Ողջունում եմ Երիտասարդական կոնգրեսի կազմավորումը, որում, ըստ էության, համախմբվել է վերջին տարիների հայաստանյան հասարակական-քաղաքական գործընթացներում ակտիվություն ցուցաբերած երիտասարդների մի զգալի մասը:
Մեզնից յուրաքանչյուրն ունի իր առանձին պատմությունը՝ այն մասին, թե ինչպես մասնակից դարձավ համաժողովրդական շարժմանը: Սակայն յուրաքանչյուր պատմության հիմքում, կարծում եմ, դրված է եղել երկրում ընթացող գործընթացների վրա ազեցություն ունենալու ցանկությունը, այլ կերպ ասած՝ անտարբեր չլինելը:
Հասկանալի է, որ անտարբերությունն առհասարակ արատավոր երևույթ է, սակայն երիտասարդության կողմից ցուցաբերվող անտարբերությունը նաև ոչ բնական է, ինչը վկայում է տվյալ հասարակության մեջ անբնական մթնոլորտի մասին:
Ամենևին էլ պատահական չէ, որ մեր երկրում իշխող ռեժիմը, իհարկե՝ ոչ միայն երիտասարդության շրջանում, սակայն հատկապես երիտասարդության շրջանում, հնարավոր բոլոր միջոցներով քարոզում է, այսպես կոչված՝ «ապաքաղաքականը» և ակտիվ քարոզ իրականացնում ընդդեմ «քաղաքականացման» կամ, առհասարակ՝ քաղաքականության՝ ներկայացնելով այն իբրև չարիք, անբարոյականություն կամ գլխացավանք:
Իհարկե, Սերժ Սարգսյանի ռեժիմին հարկավոր չէ ունենալ զարգացած քաղաքացիական հասարակություն, սակայն երբեմն չկարողանալով իսպառ վերացնել ներքևից՝ հասարակության կողմից բարձրաձայնվող խնդիրների վերաբերյալ բողոքները՝ ռեժիմը փորձում է գոնե դրանք իր համար վերհսկելի դարձնել, ինչը ևս իրականացվում է «ապաքաղաքականի» քարոզչության միջոցով, և ինչի վերջնական նպատակը կրկի՛ն անտարբերության սերմանումն է:
Հիմա մի փոքր մեր՝ Երիտասարդական կոնգրեսի հետագա անելիքների և ծրագրերի մասին:
Ըստ իս՝ մեր առջև դրված բազմաթիվ խնդիրներից առաջնայինը և հիմնականը հասարակության, իսկ մեր դեպքում՝ հատակապես երիտասարդության ներգրավվածության ընդլայնման ապահովումն է՝ երկրում ընթացող քաղաքական- հասարակական գործընթացներում:
Քաղաքական գործընթաց ասելիս, առաջին հերթին, հասկանում ենք ընտրություն, իսկ եթե ավելի հստակ՝ համապետական ընտրություններ:
Վերջին տարիների ընթացքում մենք, թե՛ որպես անհատներ, թե՛ որպես Հայ ազգային կոնգրեսի ակտիվիստներ կամ անդամներ, ակտիվ մասնակցություն ենք ցուցաբերել բոլոր ընտրություններին:
Կարծում եմ՝ մեր հետագա անելիքների կարևոր մաս պետք է հանդիսանա այնպիսի ծրագրերի մշակումը և իրականացումը, որոնք ուղղված կլինեն ընտրակեղծիքների դեմ պայքարում, ընտրական գործընթացներում երիտասարդության ներգրավվածության ավելացմանը, ինչն ինքնին կնպաստի հասնելու վերոհիշյալ առաջնային նպատակին՝ երիտասարդության քաղաքականացմանը:
Սերժ Սարգսյանի ռեժիմին հարկավոր չէ ունենալ զարգացած քաղաքացիական հասարակություն
Երիտասաևդական Կոնգրեսի ներկայացուցիչ Տաթևիկ Պողպատյանի ելույթը համագումարում
Հարգելի՛ հյուրեր, ընկերներ
Ողջունում եմ Երիտասարդական կոնգրեսի կազմավորումը, որում, ըստ էության, համախմբվել է վերջին տարիների հայաստանյան հասարակական-քաղաքական գործընթացներում ակտիվություն ցուցաբերած երիտասարդների մի զգալի մասը:
Մեզնից յուրաքանչյուրն ունի իր առանձին պատմությունը՝ այն մասին, թե ինչպես մասնակից դարձավ համաժողովրդական շարժմանը: Սակայն յուրաքանչյուր պատմության հիմքում, կարծում եմ, դրված է եղել երկրում ընթացող գործընթացների վրա ազեցություն ունենալու ցանկությունը, այլ կերպ ասած՝ անտարբեր չլինելը:
Հասկանալի է, որ անտարբերությունն առհասարակ արատավոր երևույթ է, սակայն երիտասարդության կողմից ցուցաբերվող անտարբերությունը նաև ոչ բնական է, ինչը վկայում է տվյալ հասարակության մեջ անբնական մթնոլորտի մասին:
Ամենևին էլ պատահական չէ, որ մեր երկրում իշխող ռեժիմը, իհարկե՝ ոչ միայն երիտասարդության շրջանում, սակայն հատկապես երիտասարդության շրջանում, հնարավոր բոլոր միջոցներով քարոզում է, այսպես կոչված՝ «ապաքաղաքականը» և ակտիվ քարոզ իրականացնում ընդդեմ «քաղաքականացման» կամ, առհասարակ՝ քաղաքականության՝ ներկայացնելով այն իբրև չարիք, անբարոյականություն կամ գլխացավանք:
Իհարկե, Սերժ Սարգսյանի ռեժիմին հարկավոր չէ ունենալ զարգացած քաղաքացիական հասարակություն, սակայն երբեմն չկարողանալով իսպառ վերացնել ներքևից՝ հասարակության կողմից բարձրաձայնվող խնդիրների վերաբերյալ բողոքները՝ ռեժիմը փորձում է գոնե դրանք իր համար վերհսկելի դարձնել, ինչը ևս իրականացվում է «ապաքաղաքականի» քարոզչության միջոցով, և ինչի վերջնական նպատակը կրկի՛ն անտարբերության սերմանումն է:
Հիմա մի փոքր մեր՝ Երիտասարդական կոնգրեսի հետագա անելիքների և ծրագրերի մասին:
Ըստ իս՝ մեր առջև դրված բազմաթիվ խնդիրներից առաջնայինը և հիմնականը հասարակության, իսկ մեր դեպքում՝ հատակապես երիտասարդության ներգրավվածության ընդլայնման ապահովումն է՝ երկրում ընթացող քաղաքական- հասարակական գործընթացներում:
Քաղաքական գործընթաց ասելիս, առաջին հերթին, հասկանում ենք ընտրություն, իսկ եթե ավելի հստակ՝ համապետական ընտրություններ:
Վերջին տարիների ընթացքում մենք, թե՛ որպես անհատներ, թե՛ որպես Հայ ազգային կոնգրեսի ակտիվիստներ կամ անդամներ, ակտիվ մասնակցություն ենք ցուցաբերել բոլոր ընտրություններին:
Կարծում եմ՝ մեր հետագա անելիքների կարևոր մաս պետք է հանդիսանա այնպիսի ծրագրերի մշակումը և իրականացումը, որոնք ուղղված կլինեն ընտրակեղծիքների դեմ պայքարում, ընտրական գործընթացներում երիտասարդության ներգրավվածության ավելացմանը, ինչն ինքնին կնպաստի հասնելու վերոհիշյալ առաջնային նպատակին՝ երիտասարդության քաղաքականացմանը: