Հիմա երբ ակնհայտ է, որ մեր երկիրը ձեռքից գնում է, ու որ այս վիճակից դուրս գալու համար հասարակակական–քաղաքական լայն կոնսոլիդացիայի անհրաժեշտությունը համառորեն բախում է մեր դուռը, գտնվում են լուրջ դեմքով գիտունիկներ, որոնք հարցի բովանդակային մասը մի կողմ են դրել ու կատաղի պայքար սկսել ձևի դեմ: Թե ինչո՞ւ են այդ ուժերը կոչվում ոչ իշխանական, այլ ոչ թե՝ ընդդիմադիր: Մինչդեռ, իրականում իրենց հանձնարարված է պայքարել հենց համախմբման դեմ, բայց քանի որ այդ գաղափարը անխոցելի է, մնացել է միայն բառի դեմ պայքարելը:

Օրինակ. անգլերենում օգտագործվում է Non-governmental տերմինը՝ ոչ կառավարական: Իսկ մենք նման միավորմանն անվանում ենք՝ հասարակական կազմակերպություն, դրանով ցույց տալով, որ մեր երկրում իշխանությունները հասարակության մաս չեն կազմում: Ուստի, ասելով՝ հասարակական, հասկանում ենք, որ իշխանությունների ենթակայության տակ չէ:

Իսկ մենք իշխանականի փոխարեն չենք օգտագործում ոչ կառավարական տեմինը, մի պարզ պատճառով՝ մեր մոտ ո՞վ է ԱԺ-ն իշխանություն համարո՞ւմ որ: Այն սոսկ գործադիր իշխանության կցորդն է, ուստի ասելով իշխանություն՝ հասկանում ենք հենց վարչակազմը: Իսկ ոչիշխանական, հասկանում ենք այդ վարչակազմի ենթակայությունից դուրս գործող կամ մաս չկազմող: Այս տերմինը ոչ թե փոխարինում է ընդդիմություն բառին, այլ՝ սա ավելի տարողունակ է, ընդհանրական ձևակերպում՝ իշխող վարչակազմից դուրս գործող ուժերի համար, որոնցից մեկը կարող է լինել ծայրահեղ ընդդիմություն, մյուսը՝ արմատական, մի երրորդը՝ կառուցողական, իսկ մի ուժն էլ՝ այլընտրանք:

Ի դեպ, քաղաքակիրթ աշխարհում գործածական՝ կառավարություն կամ կառավարական բառերը, մի շարք դեպքերում, մենք գիտակցաբար փոխարինում ենք իշխանություններ բառով, քանի որ մեր կառավարման համակարգում իշխանության առյուծի բաժինը ՀՀ նախագահինն է: Եվ հասարակության մոտ թյուր պատկերացում չստեղծելու համար, թե կառավարության գործունեությունը քննադատելով ի նկատի ունենք այդ խեղճուկրակների համույթը, որոնք առանց նախագահի ոչինչ չեն որոշում, ուստի ասում ենք իշխանություններ՝ հասկանալով կառավարող վարչակաղմը՝ նախագահի գլխավորությամբ:
Թե չէ սկսել են քաղաքագիտորեն տերմինակոխ անել, ինչպես ասվում է հայտնի ֆիլմում՝ գիտահետազոտական, միտահետազոտական…:
Քաղաքագիտության մեջ այն քաղաքական ուժը, որ մասնակից չէ կառավարության ձևավորմանը՝ համարվում է ընդդիմություն: Հիմա Արտաշես Գեղամյանի, Խոսրով Հարությունյանի ու Հայկ Բաբուխանյանի կուսակցությունները կառավարության ձևավորմանը չեն մասնակցել, իսկ իրենք ՀՀԿ-ի ցուցակ են մտել որպես անհատներ, քանի որ ՀՀԿ-ն դաշինքով չի մասնակցել ընտրություններին: Հիմա ի՞նչ, նրանց ղեկավարած կուսակցություններն ընդիմադի՞ր են: Դրա համար իրենց նմանների պարագայում գործածվում է իշխանամետ տերմինը, և ո՞ւմ չի հասկանալի, թե դրա տակ ինչ ենք հասկանում կամ ում ենք հասկանում:
Այնպես որ, «հարգելի» սուտի ընդիմադիրներ ու բացահայտված գործակալներ, այս համախմբման դեմն առնել ձեզ չի հաջողվի, ավելի լավ է Բաղրամյան 26-ի քաղտեխնոլոգներին ասեք, որ ձեր հագով գործ հանձնարարեն:

Արմեն Հարությունյան

Աղբյուրը՝ https://www.facebook.com/profile.php?id=100007853887323&fref=ts