Պատահում է, որ մարդը իրեն համար արհեստական իմպերատիվներ է հորինում․ «միայն Լևոնը չվերադառնա», «Քոչարյանից բացի՝ թեկուզ ժանտախտ», «Սերժից ազատվել ցանկացած գնով» ու կամաց կամաց «քաղաքական կենդանուց» քաղաքական անասունի է վերածվում (ոչխար, թե եզ՝ կարևոր չէ): Ազատագրումը մի իմպերատիվ է ճանաչում՝ երկրումս արժանապատիվ կենսաձև ու հեռանկար հաստատելու իմպերատիվը: Բայց, վայ նրան, ով պիտի դրա ճանապարհը փակի: Ոչ ներում, ոչ բեկում, ոչ ընկալում, ոչ խճմտանք, ոչ գթասրտություն, ոչ շանս: Ազգային հեղափոխությունը՝ սա է:
«Ազգային հեղափոխությունը՝ սա է»
Պատահում է, որ մարդը իրեն համար արհեստական իմպերատիվներ է հորինում․ «միայն Լևոնը չվերադառնա», «Քոչարյանից բացի՝ թեկուզ ժանտախտ», «Սերժից ազատվել ցանկացած գնով» ու կամաց կամաց «քաղաքական կենդանուց» քաղաքական անասունի է վերածվում (ոչխար, թե եզ՝ կարևոր չէ): Ազատագրումը մի իմպերատիվ է ճանաչում՝ երկրումս արժանապատիվ կենսաձև ու հեռանկար հաստատելու իմպերատիվը: Բայց, վայ նրան, ով պիտի դրա ճանապարհը փակի: Ոչ ներում, ոչ բեկում, ոչ ընկալում, ոչ խճմտանք, ոչ գթասրտություն, ոչ շանս: Ազգային հեղափոխությունը՝ սա է: