Շատ տարիներ առաջ Ֆրանց Կաֆկայից մի գործ եմ կարդացել, որտեղ հեղինակը նկարագրում է, թե ինչպես է զառամախտով տառապող 70-ամյա մարդն աստիճանաբար երիտասարդանում. նախ՝ դառնում է 50, հետո՝ 40, հետո՝ 30, հետո՝ 10 տարեկան եւ, ի վերջո, հայտնվում 3 ամսականի բարուրի մեջ:
«Աբսուրդիզմի գերի» համարվող Կաֆկան ի՞նչ իմանար, որ մեր օրերում Հայաստանում ոմանք կցանկանան լինել իր հերոսի նման ու մեկնելով Հարավային Կորեա՝ ցողունային բջիջների իմպլանտացիա կանեն...
Կիմա Եղիազարյան
Շատ տարիներ առաջ Ֆրանց Կաֆկայից մի գործ եմ կարդացել, որտեղ հեղինակը նկարագրում է, թե ինչպես է զառամախտով տառապող 70-ամյա մարդն աստիճանաբար երիտասարդանում. նախ՝ դառնում է 50, հետո՝ 40, հետո՝ 30, հետո՝ 10 տարեկան եւ, ի վերջո, հայտնվում 3 ամսականի բարուրի մեջ:
«Աբսուրդիզմի գերի» համարվող Կաֆկան ի՞նչ իմանար, որ մեր օրերում Հայաստանում ոմանք կցանկանան լինել իր հերոսի նման ու մեկնելով Հարավային Կորեա՝ ցողունային բջիջների իմպլանտացիա կանեն...