16.11.2024 ● 23:08
16.11.2024 ● 18:56
16.11.2024 ● 12:57
16.11.2024 ● 12:53
16.11.2024 ● 12:46
16.11.2024 ● 12:46
16.11.2024 ● 11:31
16.11.2024 ● 09:37
16.11.2024 ● 09:07
16.11.2024 ● 09:00
16.11.2024 ● 08:45
16.11.2024 ● 08:17
16.11.2024 ● 07:21
Կիմա Եղիազարյան.
Դժվար է մի երկու բառով բնորոշել նրան: «Չի բռնվում» այդ տեսակը: Բարդ է:
Զարմացած, միաժամանակ վերացած հայացք, աչքերն արտահայտիչ չեն, բայց ինչպիսի՜ սրատեսություն։ Արտաքին գրավչությունից զուրկ Է (նկատի ունեմ սուտ գրաֆոմանի տեսք չունի կամ չի ընդունում), բայց որպիսի՜ խորաթափանց էություն...
Գրական բորբոսնած տան տանիքի տակ հազվադեպ կտեսնես նրան:
Մեկուսի գրող է, ինչպես բոլոր տաղանդավոր մարդիկ: Հեռու է գրամոլների ու գրական սնոբների՝ գետնաքարշ դավերով ու բամբասանքներով սնվող գարշելի երամից:
Նրա քաղաքացիական կեցվածքը հիացնում է:
Մենք չափազանցություններից վախենում ենք, բայց չեմ կարող չասել, որ օրինակ նրա «Երրորդ որդին» փոքրիկ պատմվածքը մարկեսյան գրչին հավասարազոր գործ է, մոգական ռեալիզմի փայլուն նմուշ:
Ծնունդդ շնորհավո՛ր, սիրելի, սիրելի, սիրելի ԼԵՎՈՆ ԽԵՉՈՅԱՆ...
Աղբյուրը՝ https://www.facebook.com/kima.yeghiazaryan