Ավագ սերունդը հիշում է. երբ Հայաստան այցելեց Խրուշչովը, իրենք բարձրդասարանցի էին եւ վերջինիս դիմավորելու համար իրենց քշեցին դեպի Կոնյակի գործարան, ու այդ բարձրունքում իրենք ստիպված եղան սպասել ավելի քան 5 ժամ՝ մինչեւ կգար գլխավոր քարտուղարը:

Միջինդասարանցի մեր սերնդին քշեցին Ամիրյան փողոց եւ այնտեղ պահեցին շա՜տ երկար, որ մտնենք Լենինի հրապարակ ու ողջունենք Բրեժնեւին:

Կային ծնողներ, ովքեր, իրենց երեխաներին ուսերին բարձրացրած, անցան հրապարակով, որ երեխաները լավ տեսնեն Լեոնիդ Իլյիչին:

Այսօր ավագ, միջին եւ երիտասարդ տարիքի պետաշխատողներին առավոտյան քշել էին Նալբանդյան եւ Իսահակյան խաչմերուկ, որ դիմավորեն…Պուտինին: Ով պետք է բացեր իր այցի պատվին տեղադրված հուշարձանը: Պուտինը չեկավ: Դիմավորեցին ինչ-որ ռուս չինովնիկի: Ի դեպ, հուշարձանի մոտ քշվածները սպասում էին «Հարսնացուն հյուսիսից» ֆիլմի երաժշտության հնչյունների ներքո:

Մինչդեռ 2005-ին, երբ Պուտինը եկավ Հայաստան, այստեղ նրան դիմավորում էինք որպես անկախ երկրի քաղաքացիներ:

Իսկ այսօրվա իրարանցումը հիշեցնում է Խրուշչովի ու Բրեժնեւի այցերը:

Գործող իշխանության եւ Սերժ Սարգսյանի միակ «ձեռքբերումը» սա է՝ ամեն ինչ անել, որ Պուտինին դիմավորենք այնպես, ինչպես սովետի շրջանում: