Ճոխ գումարներով զարդարել մի քաղաք, որի հիշողությունն ամեն օր ջնջվում, ստորացվում, այլանդակվում է իշխանության հոգեկերտվածքին համահունչ շինություններով: Երևանը հիշողությունից զրկված քաղաք է: Պապս ուրիշ Երևանի մասին էր պատմում, հայրիկը՝ ուրիշ, ես՝ ուրիշ: Երևանն այլևս արտաքին կոլորիտ չունի: Նրա մասին կա՛մ խոսում են անցյալի կարոտաբաղձությամբ, կա՛մ հնարում են իրենց մեջ՝ որպես ունիկալ, չափազանց հետաքրքիր կեցություն ունեցող մի վայր: Եվ նորից երկու զգացողություններն էլ շոշափելի չեն: Երևանի պատմությունն իր հաստատուն տեղը գտավ գրքերում ու լուսանկարներում: Փաստացի Էրեբունի-Երևան կապակցված տոնը հնամյա ու հնամաշ քաղաքի տոնը չէ, այլ մի տեղանքի, որտեղ ամեն օր բնաջնջվում են հիշողության վերջին փշուրները:

Արամ Պաչյանի ֆեյսբուքյան էջից