Մի հատ հին ու բարի անեկդոտ հիշեցի: Համաշխարհային ջրհեղեղից հետո, Նոյը՝ Արարատ լեռան գագաթին կանգնած ու արդեն աղավնուց բարի լուրը ստացած, որոշում ա կենդանիներով դուրս գալ նավից ու իջնել սարով ներքև։ Ու երբ նրանք հայտնվում են Արարատյան դաշտավայրում, հայերը սկսում են գոռալ, թե ժողովուրդ, եկեք տեսեք, մեր մոտ նոր կրկես ա եկել: Հիմա ասածս ինչ ա. մեր հայերի ստեղծման օրվանից մենք աշխարհին նայում ենք որպես կրկես ու դրա համար էլ մինչև կյանքերիս վերջը ցիրկի մեջ ենք ապրում...
Հին ու բարի անեկդոտ հիշեցի
Մի հատ հին ու բարի անեկդոտ հիշեցի: Համաշխարհային ջրհեղեղից հետո, Նոյը՝ Արարատ լեռան գագաթին կանգնած ու արդեն աղավնուց բարի լուրը ստացած, որոշում ա կենդանիներով դուրս գալ նավից ու իջնել սարով ներքև։ Ու երբ նրանք հայտնվում են Արարատյան դաշտավայրում, հայերը սկսում են գոռալ, թե ժողովուրդ, եկեք տեսեք, մեր մոտ նոր կրկես ա եկել:
Հիմա ասածս ինչ ա. մեր հայերի ստեղծման օրվանից մենք աշխարհին նայում ենք որպես կրկես ու դրա համար էլ մինչև կյանքերիս վերջը ցիրկի մեջ ենք ապրում...
Առաքել Սեմիրջյան