Սիրիական ճգնաժամի առնչութեամբ անցնող երկու շաբաթները յագեցած էին նաեւ բազմապիսի դիւանագիտական ճամբորդութիւններով...

Մէկը միւսին յաջորդելով՝ Մոսկւա այցելեցին ԱՄՆ պետնախարար Ջան Քերին, Անգլիայի վարչապետ Քամերոնը, Իսրայէլի վարչապետ Նաթանիահուն ու վերջապէս՝ ՄԱԿ-ի գլխ. քարտուղար Բան Կի Մունը տեսակցեց ՌԴ արտգործնախարար Լաւրովին՝ Սոչիում:

Մինչ այդ՝ արդէն Լաւրով-Քերի համատեղ մամլոյ ասուլիսում նրանք յայտարարեցին նոյն Սիրիական հակամարտութեան կարգաւորման համար նախատեսւող «Ժնեւ-2» նիստի մասին, որն իբր պէտք է կայանայ 2013-ի յուլիսին:

Այսպիսով՝ ակնբախ են դառնում հակամարտութեան կարգաւորմանը միջամուխ՝ ռուսական ծանրակշիռ ազդեցութեան գործօնները, երբ յատկապէս Դամասկոսի արւարձաններում տեղակայւած զինապահեստների դէմ իսրայէլական կործանիչների յարձակմանն ի պատասխան՝ Ռուսաստանն ամբողջովին արդարացւած համարեց մէկ կողմից՝ Սիրիային նոր «S-300» հակաօդային պաշտպանութեան համակարգերով օժտելը, իսկ միւս կողմից՝ լիբանանեան «Հեզբօլլահ»-ի զինեալ խմբերի աջակցելը, Ասադի իշխանութեանը թէ՛ «ապստամբ ուժերի» դէմ բախումներում, եւ թէ՛ Գոլանի բարձունքներում իսրայէլական ուժերին հաւանական մարտահրաւէր ուղղելու առումներով:

Այս գործընթացներից վերջին շաբաթներում առանձնապէս լուսանցքայնացած Թուրքիան, ի դէմս Էրդողանի, թէկուզ ծանրագոյն գնով (Ռէյհանլիի սահմանակից գիւղաքաղաքի արիւնալի պայթիւնները, որոնք Թուրքիայի իշխանութեան դէմ Անկարայում եւ ապա՝ Ստամբուլում բողոքի ցոյցերով են ուղեկցւել), վաշինգտոնեան այց նախաձեռնեց, որտեղ Էրդողան-Օբամա միասնական բանաձեւումով՝ Սիրիական հակամարտութեան կարգաւորումը նախատեսելի է «անցումային իշխանութեան ձեւաւորում՝ ընդդիմադիրների մասնակցութեամբ եւ առանց Ասադի» տարբերակով...

Ռուսաստանի պատասխան քայլն էլ չուշացաւ՝ «Ժնեւ-2» համաժողովին Իրանի անհրաժեշտ ներկայութեան բարձրաձայնումով: Այսինքն՝ Ռուսաստանն պատգամում է, որ երբեւէ չի հանդուրժելու «Սիրիայից յետոյ՝ Իրան» այսպէս ասած՝ Արեւմուտք-Իսրայէլի փայփայած «ճանապարհային քարտէզի» ուրւագիծը:

Ահա թէ ինչու, նոյնինքն Բաշշար Ասադը, ամենայն ինքնավստահութեամբ (թէկուզ երկրի քարուքանդ եւ քուրդերի ու ապստամբ ուժերի առկայութեամբ դէ ֆակտօ մասնատւած վիճակում), մերժում է «ընդդիմադիրներ»-ի հետ երկխօսութիւնն ու դեռ աւելին՝ համոզւած է, որ գալիք՝ 2014 թւականի նախագահական ընտրութիւններին վերընտրւելու է ձայների աւելի քան 75%-ի գերակշռութեամբ...

Ու այսպէս՝ թւում է, թէ «արաբական գարուն»-ի սիրիական երկամեայ պատնէշը դեռ երկար է դիմագրաւելու Արեւմուտքի, Իսրայէլի, Սուննի-Սալաֆիական ճամբարի (Թուրքիա-Սաուդ. Արաբիա-Կատար) եւ համաշխարհային տեռորիզմի (Ալ Ղայիդա, Թալիբան, չեչէն-ադրբեջանական) ինչքան էլ զաւեշտալի, բայց համատեղ գրոհները, որոնք, սակայն, օրէօր աւելիով են անկանխատեսելի ու միաժամանակ խոցելի դարձնում ողջ տարածաշրջանի առանց այն էլ փխրուն ապագայի անվտանգութիւնը:

«ԱԼԻՔ» ՕՐԱԹԵՐԹԻ
ԳԼԽ. ԽՄԲԱԳԻՐ ԴԵՐԵՆԻԿ ՄԵԼԻՔԵԱՆ