Եթե նկատել եք, ես երբեք ստատուսներումս չեմ անդրադարձել ու չեմ էլ պատրաստվում ապագայում անդրադառնալ այնպիսի «հույժ կարեւոր» քաղաքական թեմաների, ինչպիսիք են ասենք Մակեյանի կամ նմանների քաղաքական հայտարարությունները: Ես միշտ էլ նախընտրում եմ իմ անելիքով զբաղվել՝ օրակարգս կախման մեջ չդնելով անիմաստ տեղեկատվական-քարոզչական աղմուկից: Բայց կա մի մարդկային վարքի սահմանի անցում, որին պարտավոր եմ արձագանքել: Կարճ-կոնկրետ՝ առանց վիրավորանքների:

Այն բանից հետո, երբ Մակեյան Պետրոսը Լիզա Ճաղարյանի նման մարդուն, որը գուցե եւ ունի մահկանացուներին բնորոշ թերություններ, բայց հաստատ պատկանում է անկաշառ մարդանց շարքին, անվանել է ծախու գրչակ, նա՝ Մակեյանն այլեւս գոյություն չունի ինձ համար ոչ թե որպես գործիչ, այլ որպես մարդ, եւ թող երբեք չփորձվի իմ բարեւն առնել՝ նա եւ նրա շրջապատից որեւէ մեկը: Հարցը նույնիսկ զուտ անձնական չէ՝ ավելի ընդհանրական է:

Երբ մարդիկ, սպառելով բոլոր փաստարկները, անցնում են «ծախու գրչակ» տիպի բնորոշումներին, այն դեպքում, երբ իրեքն էլ գիտեն, որ դա լկտի սուտ է, որ մարդն ում ուղված է մեղադրանքը ի տարբերությունը շատ-շատերի՝ լրագրողների ու գործիչների, ապրում է ամենահամեստ՝ շարքային հայաստանցուն բնորոշ պայմաններւոմ, երբ մարդը գիտի, որ այն դաշտում, ուր գրում է Լիզան, փողի ու պատվերի հոտ իսկ չկա, ու սխալ թե ճիշտ, բայց մարդիկ դեռ գրում են իրենց խղճի թելադրանքով, եւ որ ճիշտ հակառակը՝ այն դաշտում, ուր հիմա լրատվական աստղ է Մակեյանը, մարդիկ իրենց խիստ «անկախ» եւ «ընդդիմադիր» գործունեության դիմաց ստանում են ամեն ինչ, նշանակում է՝ այդ մարդը լրիվ կորցրել է բարոյական կերպարի որեւէ մնացորդներ եւ այլեւս արժանի չէ ընդունվելու հասարակության ազնիվ անդաների կողմից որպես այդ հասարակության անդամ՝ անկախ իր քաղաքական հայացքներից:

Բարի ճանապարհ, պարոն Մակեյան, ափսոս, որ այնքան հասկացողություն էլ չունեք, որպեսզի հասկանաք՝ ձեր եւ ձեր նմանների կարճատեւ այս աստեղային ժամը մեր խիստ անկախ ԶԼՄ դաշտում ընդամենը մեկ-երկու ամսվա հարց է: Դուք այն ուժն ու գործիչը չեք, որի վրա երկարատեւ խաղադրույք կատարեն: Ափսոս այն տարիները, երբ ձեզ հարգանքով եմ վերաբերվել:

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան

Աղբյուրը՝ https://www.facebook.com/ustahrant/posts/10201048228432132