Նոր տուն եմ մտնում, ես պիտի էդ ամենը իմ աչքով տեսնեի ու տեսա: Մենակ վերջում չդիմացա, երբ Բաղրամյանը բացին ու ձախ մայթով առաջարկեցին բարձրանալ նախագահականի մոտ, օրհներգը երգել ու հետ գալ Օպերա: Բարձրացանք մի քիչ, որ ֆիքսենք ոստիկանության ուժերը, ու հետ դառանք: Տենց ստորացում երեւի վաղուց մեր ցուցարարները չէին ապրել: Ում համար է էդ օրհներգը հնչել նախագահականի մոտ՝ չգիտեմ, ու թքած ունեմ: Սենց ձեռ առնել ժողովրդի՞ն, տանել միլիցեքի բերան ու միլիցեքի շեֆին առած գնալ Ծիծեռնակաբերդում «միանալու 1.5 մլն նահատակ քույր ու եղբայրներին», Վովայի հետ մոմ վառել եւ Վովայի հետ էլ վերադառնա՞լ, մինչ քո 1.5 հազար կամ 15 հազար ՈՂՋ քույրերն ու եղբայրները մահակի բերան են, ու շունը տիրոջ չի ճանաչում, ոչ ոք չի կարողանում կառավարել իրավիճակը, մարդիկ տարբեր: Էլ չեմ ասում թե օրվա ընթացքում Րաֆֆու որոշումներն ու քայլերը ինչ անհեթեթ էին: Իսկական անպատասխանատվության մարմնավորում: Երեւի երազում էր որ իրեն ձերբակալեին, ինքը մեզնից պրծներ, մենք իրենից: Խեղճ ժողովուրդ, էս ում ես դու ընտրել:

Ծովինար Նազարյան

Աղբյուրը՝ http://www.facebook.com/tsovinarn