Լուսանկարում` ադրբեջանական ջարդարարների ամբոխը շարժվում է դեպի հայկական թաղամաս

Այսօր լրանում է Սումգայիթի ջարդերի 37-րդ տարելիցը

1988 թվականի փետրվարի 27-29-ը տեղի ունեցած հայերի զանգվածային ջարդերի, որոնք իրականացվեցին Ադրբեջանի իշխանությունների թողտվությամբ և աջակցությամբ։

Սումգայիթը Ադրբեջանի արդյունաբերական խոշոր քաղաքներից էր, որտեղ 1988 թվականին ապրում էին մեծ թվով հայեր։ Սակայն փետրվարի 27-ին սկսվեց կազմակերպված բռնությունների մի ալիք, որը երեք օր շարունակեց ահաբեկել հայ բնակչությանը։

Խուլիգանական խմբերը նախ հարձակվեցին հայերի տների, խանութների ու ունեցվածքի վրա, ապա անցան զանգվածային սպանությունների ու բռնությունների։

Ականատեսները վկայում են, որ ջարդերը դաժան ու համակարգված էին. մարդիկ սպանվում էին խոշտանգումներով, կանայք ենթարկվում բռնության, ընտանիքներէին ողջակիզվում։

Անպատժելիության մթնոլորտ էր.

Ադրբեջանի իշխանությունները որևէ միջոց չձեռնարկեցին հայերի պաշտպանության համար, խորհրդային զորքերը միջամտեցին, բայց արդեն հարյուրավոր մարդիկ տուժած էին։

Սումգայիթի ջարդերի հետևանքները

Հարյուրավոր հայեր սպանվեցին և տասնյակ հազարավորները ստիպված եղան լքել իրենց տները և Սումգայիթի իրադարձությունները դարձան նախանշան Արցախյան առաջին պատերազմի։

Կարևոր է հասնել պատմական արդարության

Չնայած բազմաթիվ վկայություններին, Ադրբեջանը շարունակում է ժխտել այդ իրադարձությունների կազմակերպված բնույթը։

Իսկ մենք` հայերս, խուսափելու համար պատմության կրկնությունից պետք է լավ ուսումնասիրել պատմությունը և դատապարտել նմանատիպ ողբերգությունները, որպեսզի չկրկնվեն։

Սումգայիթի զոհերի հիշատակը կարևոր է ոչ միայն որպես անցյալի հիշողություն, այլև որպես միասնության և ինքնապաշտպանության դաս։

Այսօր մենք խոնարհվում ենք Սումգայիթի անմեղ զոհերի հիշատակի առջև և վերահաստատում, որ երբեք չենք մոռանալու այս ոճրագործությունը։