Նիկոլ Փաշինյանի երեկվա «գաղափարական դասախոսությանը» գրեթե բոլոր ակտիվ շրջանակները անդրադարձան, և բոլորը միակարծիք են, որ նա փորձում է կատարել Ալիևի պահանջը: Նույնիսկ նրա թիմակիցներից ոմանք կասկածի տակ դրեցին Փաշինյանի այս որոշումը, նշելով, որ դա բացահայտում է Փաշինյանի կողմնորոշման հարցը և կարող է վնասել իր հեռանկարին:

Ինչո՞ւ Փաշինյանը որոշեց հենց այս պահին հայտարարել դրա մասին, մանավանդ, որ նախկինում արդեն հայտարարել էր, որ այդ խնդրին կվերադառնա 2026-ի ընտրություններից հետո:

Հայ քաղաքական շրջանակները բերում են բազմաթիվ ենթադրություններ այս խնդրի վերաբերյալ, սակայն չեն նշում գլխավորը:

Երկու օր առաջվա Ռուսաստան-ԱՄՆ հանդիպումը, այդ հանդիպման արդյունքները գրեթե 180 աստիճանով փոխում են ներկայիս միջազգային հարաբերություններում հաստատված կարգը:

Այս հանդիպումից հետո, գրեթե բոլորին պարզ դարձավ, որ ԱՄՆ-ն և Ռուսաստանը մտադիր են ընդանուր հայտարարի գալ ուկրաինական հարցում, որտեղ Զելենսկին տեղ չի ունենա, քանի որ այդ պատերազմը նաև իր պատճառով էր հրահրվել:

Բոլորի համար ակնհայտ է, որ Զելենսկուն շահավետ չէ կանգնեցնել այդ պատերազմը, որի արդյունքում սակայն Ուկրաինան էլ ավելի մեծ կորուստներ կունենա:

Նշենք նաև, որ այս պատերազմից տուժում են նաև ԵՄ երկրները և ԱՄՆ-ն, որոնք մեծ ռեսուրսներ են ծախսում Զելենսկու ռեժիմի պահպահման համար:

Իսկ նման պայմաններում ամերիկյան տնտեսությունը կարող է խորը ճգնաժամի մեջ հայտնվել, ինչը լուրջ դժգոհություններ է առաջացրել ամերիկացիների մոտ:

Բացի այդ, այս պատերազմի շարունակությունը անխուսափելիորեն հանգեցնելու էր երրորդ համաշխարային պատերազմի վերսկսմանը:

Իհարկե ոչ ոք չի ուզում մեծ պատերազմ, սակայն այն կլիներ անխուսափելի, եթե այս տենդենցը, շարունակվեր:

Եվ ահա Թրամփի և Պուտինի ջանքերով այն փորձ է արվում կանգնեցնել: Իսկ դրա հետևանքով անխուսափելի են փոփոխություններ, այդ թվում՝ նաև մի շարք երկրներում:

Առաջինը այդ շարքից հենց Ուկրաինան է: Քանզի առանց այդ փոփոխության, պատերազմը չի կանգնեցվի:

Երկրորդ ալիքի փոփոխությունները պիտի լինեն մի շարք եվրոպական երկրներում՝ Ֆրանսիայում, Գերմանիայում, Մեծ Բրիտանիայում: Այդ գործնթացը արդեն ընթացքի մեջ է:

Փոփոխությունների մյուս ուղղությունը մեր տարածաշրջանում պիտի լինի՝ Վրաստանում, Հայաստանում և Ադրբեջանում:

Վրաստանի դեպքում պիտի կայացվի կոնսեսուսային որոշում, իսկ Հայաստանի պարագայում, պիտի փոփոխվի ոչ միայն իշխանությունը, այլև երկրի հետագա զարգացման ողջ պարադիգման:

Հասկանալի է, որ Նիկոլ Փաշինյանի համար, իշխանության կորուստը կարող է նշանակել նաև ազատության կորուստ:

Նա, դա հասկանալով, փորձում է ամեն կերպ կառչել իշխանությունից:

Նա հասկացել է, որ Թրամփի վարչակազմի պարագայում, նրա արժեքը այլևս գրեթե զրոյական նշանակություն է ունենալու: Թերևս նա փորձելու է օգտագործել իներցիայի գործոնը, սակայն հասկանում է որ իր իշխանության փրկության համար, արմատական լուծում է անհրաժեշտ:

Այդ իսկ պատճառով, նա որոշում է կայացրել ժամանակից շուտ բացահայտել իր հետագա ծրագրերը:

Հանրության մեծ մասը այն մոլորության մեջ էր, թե գտնվում է արևմտյան երկրների ղեկավարների ազդեցության տակ: Սակայն, իրականությունն այն է, որ վերջիններս վաղուց էին իրեն հասկացրել, որ չունեն բավարար ռեսուրս՝ աջակցելու իրեն Մոսկվայի ազդեցությունից և խորհուրդ էին տվել հայացքը ուղղել դեպի Թուրքիա:

Փաշինյանն այդ խորհուրդն ընդունել էր և արդեն հայտնվել էր Էրդողանի հովանու տակ: Սակայն թաքցրել էր սույն փաստը նույնիսկ իր մոտակա շրջապատից:

Եվ ահա, երբ Պուտինն ու Թրամփը որոշել են լուծել ուկրաինական խնդիրը, Փաշինյանը հասկացել էր, որ այլևս պետք է շտապել: Իսկ դրա համար, նա այլևս չի կարողանա ժամանակ ձգել և որոշում է կայացրել լեգիտիմացնել իր կարգավիճակը:

Այդ իսկ պատճառով, պետք է սպասել նաև նրա մյուս քայլերին այս ուղղությամբ:

Սա արդեն պետական դավաճանության ուղիղ քայլեր են, որոնց հետևանքով կարող է կասկածի տակ դրվել Հայաստանի պետականությունը:

Իսկ թե ինչ քայլերի է պատրաստվում գնալ Փաշինյանը, կխոսենք մեր հաջորդ հոդվածներում:

Սա է իրականությունը:

Դավիթ Մկրտչյան

Աղբյուրը` Zham.am