1988 թ. դեկտեմբերի 7-ին՝ տեղական ժամանակով 11:41-ին, Հայաստանի հյուսիսային շրջաններում տեղի ունեցավ ավերիչ երկրաշարժ։ Երկրաշարժի մագնիտուդը կազմել է 7,0, իսկ ուժգնությունն էպիկենտրոնում գնահատվել է 10 բալ։ Սպիտակի երկրաշարժն ընդգրկել է ՀՀ տարածքի մոտ 40 տոկոսը, ուր ապրում էր մոտ 1 մլն. մարդ։ Երկրաշարժից տուժել էր 21 քաղաք և շրջկենտրոն, 342 գյուղ։ Անօթևան էր մնացել 51 հազար մարդ։ Տարբեր աստիճանի վնասվածքներ է ստացել մոտ 20 հազար մարդ, զոհերի թիվը կազմել է 25 հազար։ Զոհեր շատ են եղել հատկապես Գյումրիում՝ մոտ 15-17 հազար և Սպիտակում 4 հազար։ Աղետի հետևանքներն ուսումնասիրող հատուկ կառավարական հանձնաժողովը հայտնաբերել է, որ թույլ էին տրված որոշակի սխալներ շենքերի և կառույցների նախագծման ժամանակ։ Այսինքն՝ խախտված էին սեյսմակայուն շինարարության չափանիշներն ու կանոնները։ 1988 թ. Սպիտակի երկրաշարժը ցույց տվեց, որ Հայաստանում չկար որոշակի սեյսմապաշտպանական համակարգ, պետությունը և բնակչությունը անպատրաստ էին դիմագրավելու ավերիչ երկրաշարժը, թեև ոչ մեկի համար էլ գաղտնիք չէր, որ ուժեղ երկրաշարժեր Հայաստանում եղել են և կարող են լինել։