Բազմիցս ասել եմ և հիմա կրկնում եմ՝ ստալինյան ժամանակներից ի վեր՝ Հայաստանում երբեք նման քաղաքական հետապնդումներ և այսքան քաղբանտարկյալներ չեն եղել։ Վերջին շրջանում հատկապես բռնություններն ու քաղաքական հետապնդումները սաստկացել են։ Հետապնդվում, ձերբակալվում են ոչ միայն հունիսի 12-ի հանրավաքի մասնակիցները, ՀՅԴ անդամները, այլև այն մարդիկ, ովքեր համակրում են շարժմանը, օրինակ՝ GG-ի սեփականատերը։ Այլևս անիմաստ է դիմել անհայրենիք, նյութապաշտ քպ-ականներին, ծախված, բթամիտ ոստիկաններին, նույնպես ծախված քննիչներին, դատախազ-դատավորներին։ Խոսքս ուղղում եմ հարյուր հազարավոր անտարբերներին․

-Ի՞նչ, ձեզ թվում է, որ այն, ինչ կատարվում է Հայաստանում, ձեզ չի՞ վերաբերվում։ Այդպես էր թվում Կիրանցի բնակիչներին, որ Արցախի հարցն իրենց չի վերաբերվում։ Նույնը քաղաքական հետապնդումների հարցով։ Համոզված եղիր՝ եթե շարունակես անտարբեր մնալ և լռել, վաղը կհանձնեն ձեր պապենական տարածքները, կձերբակալեն քե՛զ, քո հարազատներին։ Դու՛՝ քո անտարբերությամբ, խրախուսում ես և՛ հայրենիքի վաճառքը, և՛ քաղաքական հետապնդումները։

Հիշեցի գերմանացի պաստոր Մարտին Նիմյոլերի խոսքերը․

«Սկզբում նրանք եկան սոցիալիստների հետևից, և ես լռեցի, որովհետև ես սոցիալիստ չէի։

Այնուհետև նրանք եկան արհմիության անդամների հետևից, և ես լռեցի, քանի որ ես արհմիության անդամ չէի։

Այնուհետև նրանք եկան հրեաների հետևից, և ես լռեցի, քանի որ ես հրեա չէի։

Այնուհետև նրանք եկան իմ հետևից, և ոչ ոք չէր մնացել, որ խոսեր ինձ համար»։

Ավետիք Իշխանյանի ֆեյսբուքյան էջից